En sonunda ‘Nirvana’ demiþtin kuzum, Aklýn bilincin gerçeði kavramýþtý. Daha önce kürdüm diyordun, Diyarbakýrlýyým amma, En önce sosyalistim. Benim için önemli olan milliyetim deðil, Tüm halklarýn özgürlüðü diyordun. Bireyin mutluluðu, Kolektif çalýþma, Adil bir bölüþüm olmalý, Emeðin arasýnda.
Oysa haberdar deðildin, Diyarbakýrýn bir köþesinde, Bir çocuk aðlýyordu acýndan, Bir ana aðlýyordu çaresizliðinden. Bir baba esirdi Diyarbekir zindanlarýnda. Suçu neydi bilmezdin iki gözüm, Hele saz çalmak hiç deðildi,suç: Anasýndan belediði anadili Kürtçeyle Bir türkü mýrýldanmak.
Halepçenin,Cizrenin ve Diyarbakýrýn, Gece sokaklarýnda ölüm kol gezerken, Nokta atýþýndaydý ýslýk sesleriyle topçular.
Ve sen.. baþka rüyalar görüyordun o sýrada: Bütün insanlar kolkola, Ýnsanlar mutlu, Aðlamýyordu çocuklar rüyalarýnda.
Ve günü geldi sen de uyandýn düþlerinden, Diyarbakýrýn o köþesindeki çocuk, Aðlayýþýyla kemirmeye baþladý yüreðini. Senden öncekilerin yaptýðý gibi Sen de vah! dedin,vay vay! dedin. Meðer yangýn kendi evimdeymiþ.
Halkým isyanlarda,halkým savaþta Analar döðünürken ben nasýl böyle , Rahat türkü söylüyebilirim dedin. Ve baþladýn acý acý aðýtlar söylemeye Halkýnýn acýsýný paylaþmaya, Ve ne yazýk , sen de Yýlmaz* gibi çabuk pes ettin.
Unutma can gözüm, Artýk aramýzdasýn.
*Yýlmaz güney
Sosyal Medyada Paylaşın:
mustafaaksoy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.