NARGİLEDE KÖZ GİBİ...

doðrudur
usandýðým

doðrudur tükendiðim
nargilede köz gibi

nefesim
marpuçta kalan son demdi
sesimi son fokurtuya ekledi köhne zaman
tükendi

gitti gidiyor
tutunduðum an’ýn güne dair sebebi

doðrudur
yorulduðum

hem ölesiye

artýk aþikârdýr saklamýyorum kendimi
çektim sýr perdelerimi

gönül gurbetimin daðlarýna çöken hasreti
hazan istilâsý mevsimlerimi
ki þarap tortusu misali bir gençlikti o
bitti

...

nasýl isterdim
sýradan kendi halinde bir dünya
ve o dünyada
karýnca kararýnca sade güzellikleri

...

doðrudur
delirdiðim

rivayeti ve kerâmeti kendinden menkul aklým
yitti

ömrüm
duraksýz gidiþlere
sorgusuz bitiþlere beþik kertmeli

zincirlemek istiyorum kendimi
vefâ rýhtýmýna
kalmalý artýk
biteviye gitmemeli

doðrudur
yanýldýðým

ben aþka adamýþtým ya kendimi
gönlümü yüzdürdüðüm
durgun göllerin derinliðine saklamýþtým ya þiirilerimi
o âsude hallerimi
o giz dolu en sevdiðimi

ah ben...
karþýlýksýz sorularýn sebili
saðýr duygularýn anaç mendireði

nerde benim yaslandýðým duvarlar
hani

iþte ondandýr

doðrudur tükendiðim
nargilede köz gibi...

CEYDA GÖRK
8 nisan 2009
"an gelir vazgeçilir yardan, yaþamaktan...iþte öyle bir þey bu þiir..."









Sosyal Medyada Paylaşın: