Katmer katmer açmaya hazýrlanýrken güller,
Cemreyle uyanýp renklerini devþiren menekþe güler.
Alevleþen lale aþkýnlaþýrken çiyden billursu küreler,
Sümbülün baðrýnda aþk yalaplaþýr, efsunperver.
Kamer huzmelenir. Ve orkide inceden gAülümser.
Kýrkikindi yaðmurlarýnýn tertemiz kokusu havada.
Bir aþaðý, bir yukarý, kader çizgisi çýrpar durur kanat.
Ahenk içinde, dengede hoþ bir kararda;
Bir hüzün, bir saadet. Sürer gider firaklý hayat.
Aþk alevinin ýþýðý umut harýyla yandýðýnda,
Zaman bir sis perdesi gibi incelir.
Gönül bir dehlize döner, kalp kelebeðinin atýþlarýnda,
Canlý bir ezgiyle civit mavisi gök ritimlenir.
Dað pýnarlarý gibi coþup kabararak,
Sevgi sularýna dalmalý uðuldaþarak.
Muhteþem halelerle ýþýl ýþýl parýldayarak,
Simli sihirli bir beyazla mor düþler daðýtarak,
Mazinin girdabýný çözmeli. An’la hakikatleþir yaþamak.
Yolun nereye varacaðýný düþünmek beyhude.
Aþkla kolkola yürü git, ardýna bakma sakýn.
Ýpek çerçevelerle tebessümlen yüreðine koy bade,
Ben ümitvar menevþe baðbaný, sen ruhdaþ Anka’sýn.
S. Edip Yörükoðlu