Dün akþam gene TV de duygusal bir film vardý. Umutsuz bir aþk hikâyesiydi, içimi sýkýntý sardý. Sokaða attým kendimi, yürüyüp sakinleþmek için, Havada çimen kokusu, çünkü mevsim ilkbahardý,
Yorulunca, gökyüzünde elmas misali yýldýzlarý seyrettim. Ayýn süslediði o zenginliði kuyumcu vitrinine benzettim. Saðken, her yýldýzýn cennette bir ruh olduðunu söylemiþti. Onun ki en parlaðý olmalýydý, bunu benliðimde hissettim.
Düþünürken, göz açýp kapayýncaya kadar bir yýldýz kaydý Bunun bir iþaret olduðunu anladýðýmda içimi ürperti sardý. Deli gibi atan yorgun kalbim, bu tempoya ne kadar dayanýr. Bu bir davet olabilir miydi, çünkü yolun sonunda ahret vardý. .
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÇETİN İMER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.