ANNEM'E

Bugün sana geldim ben.
Baþucunda durdum,kalbimi sundum.
Sensiz geçen onaltý yýlda,
Ýnan senden çok yoruldum.
Ne sevenim kaldý,ne soraným.
Bir tek sendin karþýlýksýz kalp sunaným.
Yokluðun hançer oldu,
Vuruldum can evimden.
Sensizlik bir od oldu,
Yaktý içimden.
Ne zor þeymiþ alýþmak yokluðuna.
Aðlasamda,gülsemde,
Her an hala benimlesin taa içimde.
Bakma mezar baþýnda dimdik durduðuma.
Yýkýldým,alýþamadým yokluðuna.
Bilemiyorum,sana nasýl uzanacaðým?
Bilemiyorum,ellerini nasýl tutacaðým.
Her gözümü kapattýðýmda,
Hayalin karþýmda.
Sesini duyuyorum,hissediyorum,
Çok yakýnýmdasýn ama,
Ellerim hep kalýyor boþta.
Allah’ým ne olur bu bir rüya olsa.
Uyansam,seni bulsam yanýmda.
Dokunsam,koklasam doyasýya...
Öpücüklere boðsam,
Dönermisin acaba?
Bilemiyorum,sana nasýl anlatacaðým?
Seni sevmenin ne olduðunu,
Sensizlik illetinde kahrolduðumu,
Sensiz bir hiç olduðumu.
Yýkýldým annem,yýkýldým,
Alýþamadým yokluðuna.
Dualarým ulaþýrmý bilemem.
Ne olur yeniden gir rüyalarýma.
Biliyorum bu hasret bitecek birgün.
Musalla taþýnda,toprak altýnda.
Her gün hala sövüyorum,
Beni senden koparan hastalýðýna,
Ve kahreden yalnýzlýðýma...
20Aðustos 2002
Sosyal Medyada Paylaşın: