SEVİYORUM DE

Nedir bu korku ,
Bu çekingenlik niye?
Niçin öðretilmedi bize:
’’Seviyorum’’ demek,niye?
Babama sarýlamadým hiç,
Büyükler kýzar diye.
Kocama utandým söylemeye.
Gülemedim yüzlerine:
Çok sevdiðim öðrencilerimin.
Þýmarýrlar diye...
Saða öfke,sola öfke.
Düzene öfke,herþeye öfke.
Gülmeyi çok görürler ,
Dinimizde bile.
Yeter,yeter be...
Artýk dur diyelim bu düzene.
Sevdiðimizi haykýralým.
’’Seviyorum’’diyelim sevdiklerimize.
Sevgimizi sadece deðil gözlerimizle,
Söyleyelim gönlümüzce dillerimizle.
Bu dünyaya geliyoruz sadece bir kere.
Bazen ,daha vakit çok derken
Gidiyoruz söyleyemeden.
Erken erken.
O halde,tam zamaný.
Söyle,haykýr!
Vur içndeki güzellikleri diline.
Yok dünyada hiçbirþey SEVGÝden öte...
Sosyal Medyada Paylaşın: