Aşkın şehlâ çığlığı

-I-

göðün ucundan salkým saçak asýlan çiy tanesiydi hayat
acýlarýn sesine kulak týkayan zaman ise umursuz
omzumda taþýdým hep karakýþý, kaybolan baharý mumla aradým
aradým vefayý yüzüme kapanan kapýlar ardýnda
oysa bütün yollar ironik yalnýzlýðýn sokaðýna açýlýyordu


fýrtýnanýn önüne kattýðý yaprak savrulup hýrpalandý
yabanýl ot kokularý arasýnda yüzü toprak kokan sakayý usulca okþadým
tarlakuþu yuvayý bozunca ardýndan koþarken yardan düþüp yaralandým
oysa bütün kapýlar karanlýða bakýyordu


ýslak taþlýkta kalan yalaz bir sevdaya takýlmýþtý aklým
yaðmurdan kaçýp çatýya sýðýnan kýrlangýç kadar yalnýzdým
þafaktan bir yudum su alýp içtim kana kana ve umutla
ufka doðru kanat çýrparken düþtüm aþkýn tuzaðýna
bütün hayalleri kýskacýna aldý haykýrarak ayrýlýk
sundurmadan uçan tozlu anýlarý ardýmda býrakýp hýzla uzaklaþtým
oysa bütün hatýralar hoþça kal diyordu

-II-

gülhane parkýnda uzun boylu çýnar aðacý
kollarýný açmýþ umutla bekliyordu
yüzümün sol yaný yerdeydi incitmeden tutup kaldýrdýn
ellerin bir çift güvercin kanadýydý
pas tutan yalnýzlýðý usulca avucuna aldýn
ansýzýn bastýran gök gürültüsüyle sarsýlýp uyandým
oysa bütün rüyalar sözün yýrtýldýðý yerden baþlýyordu


susar pencerendeki ay ýþýðý
yýldýzlar kayýptýr geceler tuzak
ahrazlaþýr sýðýndýðýn kuytular
mahzun bir dal üþür sularda
üþür gülüþünde açan çiçek puslu ayazda
üzülme nasýlsa gönül evinden daha ýssýzdýr dünya


umutsuz yýllar açýk kalan bir kitaptý
sayfalarý buruþuktu okudum okudum anlamadým
geceler boyunca yelkovan kuþunun ardýndan koþtum
hep asýk suratlý kambur mart(ý ) okþadý saçlarýmý
sulu gözlü nisanda sessiz harfli þiirleri kara paltolu bulutlara sardým
uzun boylu akþamda ayrýlýk saðanaðý bastýrýnca
eski bir sesi haraç mezat satýp boynumu aþkýn kýlýcýna uzattým
oysa bütün sevdalar ardýnda kan izleri býrakan yarým kalmýþ bir hikayeyi anlatýyordu


bütün tanrýlar aþkýn þehlâ çýðlýðýný duyarken çýldýrýyordu!




Sosyal Medyada Paylaşın: