Leylak Düşümleri...
Neydik biz...
Zamanýn koynunda akrep
Yelkovanla sarmaþýk
Uçsuz hayallerle karma telaþlar mý?
Yoksa
Mutsuz gün düþümlerinde
Yalancý tebessüm ahizeleri mi?
Ya da albenisi zikrinde ayaz vurmuþ yasaklar mý?
Yýldýzlar kaydýkça zifire
Akýttýkça renkleri
Düþ/ünce ince sýzý kalpte
Yok oluþun sýzýsý baþlar namlusunda kahpe dünyanýn
Tek kurþunda can verir can, canan...
Zikrimde rüzgâr esimi gün boðumunda duayla
Ýl’den il’e bir türkü...
Zamansýz Düþünürken,
Daðlarým yaðmurlu
Hüzünlü leylaklarým
Solunca lilalarým
Susar sessizliðim astarsýz kalýr çýplak yanlarým...
Hiçe deðmeden inceden ezgi
Yola koyulur düþünce
Hangi koylarda ýsýnýr öksüzlüðüm
Hangi var saðanaðýmda damla...
Susma vakti ecelsiz/ce güne
Yoktan öte... Ýçten içe
Dilden dile düðümle...
Tükeniþte hoþ seda...
Geçer mi peki!
Geçer mi söyle!!
Avuntu meskeninde giz olunca
Daraðacý acý sözlüðünde durunca
Ne yýldýz kalýr gökte
Ne Güneþ ýsýtýr öðlende
Sadece tuz buz oluþ ýþýk hýzýndan öte...
Adýmlarsýn yalpalanmýþ þosesinde ömrünü
Lekesiz güne mi yürünür bilmem,
Aklýn ucu zalim yol dönümünde
Dil isyan ininde
Üþüyorum leylak düþümlerinde...
__Yalýn ayak duraðýmda
Yol yorgunu yüreðin hýzmasýndan
Türkü düþümlerinden haberin var mý yar...__
Susku diz boyu tende
Türkü gözlerimde son bulur
Bir nihavent baþlar demlice
Akar oluk oluk sevilerime
Damarlarým yanýk tümden
Sýzlandýkça ezgi, uçsuz bucaksýz dizelerim...
Koþar adýmlar mýsralarda
Ve,
Düþürür nemruttan, þahin gözlerinde hançer yarasý
Ölgün bakmýþ hecede sýzýlý...
Sustukça,
Döngü içsel iz düþümlerinde
Sürgün esintisinde akýl...
Hak getire gülüm hak getire derince...
Ah söylensin þimdi
Nihavent týnýlarý
Alaturka fasýldan...
Fýsýlda yüreðim sessizce...
kalem sussun derince...
"kimseye etmem þikâyet aðlarým ben halime
Titrerim mücrim gibi baktýkça istikbalime..."
Not:týrnak içindeki sözler Kemani Sarkis Efendiye aittir....saygýlar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.