Kanadı Kırık Gençliğim

Hüzün satýrlarým döküldükçe sayfalarýma,
Kalemimden sýzan mürekkep damlalarý
Gözyaþlarýmla birlikte deniz akar
Doðanýn rengiyle birleþen bedenim kaybolur gider gökyüzüne


Fýrtýnanýn sessizliðine karýþan nefeslerim
Düþüncelere dalan aklýmýn çýkmazýnda soluðu kesilir
Labirentin ortasýnda yorgun düþen gençliðim,
Çýkýþ kapýsýndan uzak, bir sis perdesi kaplar etrafýmý


Harap olan yüreðimin yalnýzlýðý
Bir yaralý serçe gibi duvara çarparak yere düþer
Ne kadar "buradayým" desede masum bakýþlarý
Çevresinde kimse görmez olmuþ çaresizliðini.


Þimdi kanadý kýrýk düþüncelerinde saklý geleceðim
Canýmdan koparýlan umut yapraklarýmla,
Bahar dallarýnda son nefesini veriyor,
Solgun, yýlgýn ve ayaklar altýnda çiðnenen körpe yaþamým...


Arda KARANFÝLOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: