SONSUZ YALNIZLIK

Ne arayan ,ne soran,
Ne kapýmý çalan.
Bir tek duvardaki saat kaldý,Zamaný dolduran.
Gittin gideli yalnýzým.
Ürkek,þaþkýn,bir tutsak.
Ne bir el,ne bir çift göz kaldý.
Ruhumu ýsýtacak.
Ne bir ses,ne bir nefes,
Boðazýmda düðümlenmiþ bir hýçkýrýk,
Koskocaman.
Söküp atamýyorum onuda hiçbir zaman.
Çünkü sen varya sen,
Çekip gittin buradan.Öylesine aptal, öylesine deliyimki.
Nerden buldum bilmemki bu sevgiyi.
Oysa,
Coþmalý yüreðim ,kaynamalý.
Senden kurtuldum diye,bir baþka atmalý.
Olmamalý anýlara tutsak.
Çünkü onlar, þimdi çok ama çok uzak.
Ama hayýr,içimdeki sessiz volkan
Patlayacak seni gördüðüm an.
Yakýp kavuracaðým.
Yakana yapýþýp hesap soracaðým.
Yaþatmadýðýn onca yýldan.
Saklayacaðým sevgimi,
Belki göçene kadar bu dünyadan.
Bakacaðým sana,gökyüzünde yýldýzlardan.
Senin piþmanlýðýna,
Senin aptallýðýna,
Senin gözyaþlarýna,
Senin yalnýzlýðýna,gülüp geçeceðim o zaman.
Sosyal Medyada Paylaşın: