GÖÇMEN

Koydum cebime hasreti,
Aldým elime bileti,
Gidiyorum gurbet ele.
Bilmediðim bir meçhule.
Sýðdýramadým sevdiklerimin kokularýný,
Ve güzelim anýlarýmýzý,
Bir valize.
Yaktým tüm geçmiþimi,
Býraktým yerleþik düzeni.
Evim,barkým,tarlalarým,
Malým, mülküm, paralarým...
Hepsi bir tarafa.
Nereye gideceðimi bilmeden,
Vurdum kendimi yollara,
Solgun bir yaprak gibi.
Terkettim çok sevdiðim ülkemi!
Zormuþ,yaþamýn taa baþýndan baþlamak.
Bir ummanda,küçücük bir ýþýða yelken açmak.
Çantama sadece umutlarý doldurup,
Eski hayatýmla vedalaþmak.
Sürüler içinde yitip gitmeden,
Yaþama tutunmak.
Özgürce yaþamak istiyorum diyebilmek.
Zormuþ,
Çaðlayan bir nehir sularýnda,
Yitip gitmeden ailemi korumak.
Ýþte yepyeni bir düzen.
Dostluklar sýmsýcak.
Bir okulda elli ocak.
Hasretiz üç metre karelik bir eve bile.
Verilen tarla batak...
Olsun, umuda koþtum.
Artýk yaþamým yasaksýz bir çiçek bahçesi.
Dilimi,ismimi,dinimi koruyacaðýmya.
Herþeyin en güzeli.
Sosyal Medyada Paylaşın: