ÇOCUKLUĞUM

Yürürken çocukluðumun geçtiði sokaklarda,
Maziyi hatýrlar titrerim bir an.
Nerede o kocaman tokmaklý tahta kapý?
Aðýr gýcýrtýlarla açýlan kanatlarý.
Ak baþlý bir ihtiyar bakar gülümseyerek,
_Gel,der yavrum içeri,sesi titreyerek.
Uzun,taþlý avludan elele gidiyoruz.
Mis kokulu çiçekleri içimize çekiyoruz.
Hanýmeli yanýnda, birkaç sandalye dizer.
Sohbete katýlmaya ,kedim sýrada bekler.
Bir tonton dede çýkar,haydi atla kucaða,
Buruþuk yanaklardan öpücükler almaya.
Ocakta cýzýr cýzýr ,bir ateþ yanmakta.
Nefis bir yemek üstünde kaynamakta.
Zil çalýyor karným,ne olur ye deseler.
Sonra ekmek üstüne ,cevizli pekmez verseler.
Yemek biter kalkarýz,dedem tutar elimden.
Haydi benle gelde, dertleþelim derinden.
Ah annannem görmeden,birkaç çiçek koparsam,
Onlarý götürüp caným anneme sunsam.
Çýkarýz sokaða,pek çok çocuk orada,
Haydi ,koþ Semra,eþimiz ol oyunda.
Bir ikilem yaþarým gitmekle kalmak arasý.
Dedeme aldýracaðým bebek dünya parasý.
Oyun aðýr basar,baþlarýz dalyaya,
Dizeriz tuðlalarý,vururuz topa hýzlýca.
Dedem gelir akþama,elinde bir taþ bebek,
Benim için bu bebek bütün dünya demek.
Girerim yataða;bebeðim bir yanda ben bir yanda.
Annannem baþlar o geceki duaya.
Ne güzel günlerdi onlar, keþke hep küçük kalsak.
Sevdiklerimizle birlikte sonsuza dek yaþasak.
Mazi içmde yara,sevdiklerim yok yanýmda.
Artýk o eski,güzel ev bile,yok o sokakta.
Dedem, annannem,annem hep bizi terkettiler,
Öbür taraf buradan daha hoþmuþ dediler.
Þimdi anlýyorum onlarýn deðerini.
Hepsi çoktan gitti,kaybettim sevdiklerimi.
ALLAH’tan tek dileðim,onlarý tekrar göreyim,
Bende vaktim gelince,mutlu öleyim.
Sosyal Medyada Paylaşın: