dönüp arkamý gidiyorum mütemadiyen her salise her saniye
lâkin nafile
her firarýmda tutup saçlarýmdan sürüyor geceler bir esir gibi fýrlatýp atýyorlar gözlerinin karanlýk dehlizlerine ve tüm kaçýþ kapýlarýmý tutuyor þiirlerim kilit kilit üstüne
kesme kristal bir eski zaman fanusunda sönmeyi unutan bir cýlýz alev tükenmeyi unutan bir fitil gibi senden vazgeçmelerimden ertelendim ben
neden niye
ve niye hep böyle kýrk düðümlü ibriþimlerce tespih tespih duasýn dilimde
...
etrafýmda dönüyor yürüyor hayat
acýlanýyor gülüyor söylüyorum
hüzzam faslýnda benden uzakta bir ben ile çaðlýyor þen þakrak bir hanende