Herkesin akýllý olduðu bir dünyada
delinin biriyim ben
asi bir rüzgar
gazel düþmüþ yapraklar gibi
oradan oraya savrulan…
aykýrý bir adamým yani
ne kadar sussamda
delirmiþ çýðlýklar var içimde
ait deðilim bu kirli çaða
istemediðim bir hayatýn yamacýnda
sýrtýmda gamdan acýlar taþýyorum.
yüreðimin içinde yaþýyorum hep
bir yaným vizeli, bir yaným kaçak
sevgisizlik sarmýþ heryeri
ayaða düþtü aþk
tutunduðum dallar incecik,
kýrýldý kýrýlacak...
delinin biriyim ben
hüzün ve ah kokulu bir günah
hayatýn bilge ve kýrýlgan yaný
yalnýz, yorgun ve yaralý
bir yanýmda gamdan daðlar
bir yaným uçurum
delinin biriyim ben
otuz beþinde bile hayatý öðrenemedim
ama çok erken yedim tokatýný insanýn.
herkesi ben gibi sandým, yanýldým
ne ben kimseye benzeyebildim
ne de kendime kimseyi benzetebildim
dönendim durdum uclarda
herkesin acýsýndan pay kaptým.
sarýp ipek bir mendile yaralarýmý
içime attým.
delinin biriyim ben
hayatý okuyarak deðil yaþayarak öðrendim
yalnýz gülerken sevdi beni insanlar
aðlarken aðlamadý benimle kimse
kazandýklarýmýn yanýnda,
yitirdiðim çok þey var hayatýmda.
ne bireysel olabildim ne de toplumsal
yaþamý sorgulamadan,
ve hep erteleyerek geçip gitti zaman...
delinin biriyim ben
kendimi ihmal edip,
baþkalarý için yaþadým hep...
þiirler yazdým, resimler çizdim
aðýtlar dizdim
yine de kendimsizdim...
dilimde ertelenmiþ sözcükler
gözlerimde gerçekleþmeyen hayaller kaldý
bir türlü yeþertemedim kurumuþ dallarýmý
baþkalarýnýn çizdiði yolda gidip geldim bir ömür...
delinin biriyim ben
yüreðimde umut,
gözlerimde tanýmsýz hüzün kýrýklarý taþýyorum.
düþündüðüm hiç bir þeyi paylaþamadým
düþüncelerim içimde saklý kaldý hep
sýkýþýp kaldým bildiklerim ile bilmediklerim arasýnda
bir kelepçe gibi takýp kollarýma yalnýzlýðý
sürülerin tuttuðu bir yolda,
gidip geldim öylesine bir baþýma
aldýrmadan gözyaþýma...