Çığlıklarımın Çıplak Kutuplarına Dokun...
Daha kaç þiir ölmeli kahverengi ve yoksul gecelerimde,
her sabah sana koþuyorum,anlamsýz kalabalýklar uyanmadan.!
Raman’ýn petrol kuyularý þahit içime akýttýðým þiirlere,
Düþlerim,özlemleri tüketmeye yetmiyor!
Çýðlýklarýmýn çýplak kutuplarýna dokun!
Ýçimi acýtýyor sensiz akþamlar...
Yine yaz kokuyor gökyüzü,
Yine deniz çaðýrýyor beni!
Her günbatýmýnda denizi öperek vedalaþan,
Güneþ de inanýyor aþkýmýza!
Yaz gelince;
Nehirler,annesini arayan çocuklar gibi þaþkýn!
Kýzýl küheylanlar koþuyor sabahlarýma,
Günbatýmý,söylenmemiþ þarkýlarý kýþkýrtýyor!
Yazamadýðým þiirlere yolculuklar baþlýyor!
Saklý sevinçler doluþuyor gözlerime,
Seviniyorum,özlüyorum,hüzünleniyorum....
Biliyorum bekliyorsun kaleye nazýr sahilde,
Birazdan ben gelecekmiþim gibi!
Kaç dað,kaç þehir,kaç bin yol çizigisi aramýzda!
Ama öyle yakýnsýn ki,uzansam dokunacaðým,
Seslensem duyacaksýn,
Gülüþün içimi ýsýttý bile!
Ne kadar da gerçeksin!
Oysa deniz kýzlarý masallarda olur,
Olsun masal da olsan benimsin!
Bir yaný mavi,bir yaný kahverengi bir aþk masalý!
Ah Deniz Kýzý!
Tutsaðým,
Yorgunum,
Gelemiyorum!
Ve seni düþününce,
Bu kent üzerime geliyor,
Sol yaným ölüyor!
Aþk,gecenin uçurumunda....
2003-Batman
Ýbrahim Eroðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.