Avuçlarýnda ki beynimde,
her sorgu kendime aittir...
Senin sandýðýn sana dair bende sorguladýklarým.
doðru-yanlýþ bilmecesi,
kabul gören
genel geçer doðrularýn iliþik hikayesiyle
yine suslardasýn.
beynimi tekleten senli sessiz anlamlardayým.
ellerini yumruk yapan,
gözlerinin derinlerine
siyah lekeler oturan
inadýna üstüne bembeyazlarý giyen,
mavi gökyüzünün altýnda derin nefesler alan,
denizin kenarýndan suretini býrakan,
aslýný yanýna alan.
inadýný kýramayan,
huysuzluðunu diline yapýþtýran adam!
görmedim mi?
Tanýmadým, farketmedim mi?
hissetmedim öyle mi?
bu mudur yani ?
Yanýlma sakýn…!
beynimin alýgalaybildiði,
ruhumun sezinleyebildiði
benim gerçeðimdir.
Bazen somut saydýðýmýz herþey
Yetersizdir.
yettiðini düþündüðüm kadar
herþey gerçektir...
ve þimdi sen!
Arlý, ayarlý!
kendinde saklý.
hüzünbaz us kýsýlmalarýnda
güneþe dönen
ruhlardan ürken þair…
bir bardak demli çayýn
damakta býraktýðý keyife eþlik eden
ürpermiþ günbatýmlarýnda
yakalanan huzur
yada pervasýzca tene deðen
teklifsiz damlalar deðilmidir
kanlý revanlý ruhlara biraz huzur serpiþtiren.
Bu kadar mýdýr sence ?
basitmidir ?
belki! belki deðildir...
ama bize öðrettilen
yalýnda vücut bulan gerçeklik deðilmidir?
bunu göremediðimizde gerçeklik dönüþmezmi
gizlerin en alasýna ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.