Belki bir gün...

Ne zaman yaðmurlar düþse ardýmdan
Güllerini damlalarým suluyor

Her tomurcukla uyandýðýnda
Gözlerim mülteci olur topraðýna.




Sýr düðümünde körelmiþ mazi
Þamarla her patlayýþýnda,
Gökyüzünde kararan mavilere,
Yüreðin serzeniþiyle karýþýk
Boy boy uzayan kederine Ah ediyordu...





Gün miladý taþýrken
Düþ de yýldýz sayýyordu....



Gün günü kovalarken
Sobelenen yüreðinde hicran
Teni sýzýyla yalamakta...




Katmerleþen zamanda yükünü tutmuþ acý,
Sýrtýnda evlatlarý yetim, öksüz, atasýz
Yýllarýn oyununda sureti kabahatsiz...






Sesi titrek naðmeli
Akýttýkça yaþlarý gül’den kök olmuþ ruha
Uðraðýna seslendi,




Biliyor musun?
Tadým yok sensiz...

Derinliðince sýðarým sessizliðine
Sarýkamýþ üstü beyaz gelinlikle bezeli
Lal olmuþ kar yaðýyor,
Sobamýz kuzine ama
Kestaneler piþmiyor gönlümüzce



Biliyor musun?
Çam aðaçlarý kozalaða durmadý sensiz
Artýk Türkan Þoray bile o kadar içli aðlamýyor
Güldürmüyor eskisi gibi Salako
Boynu bükük kaldý manolyalarýn



Cam kýrýðý insanlar merhabayý unutmuþ...

Artýk
Hani hep söylediðin,
"eledim eledim höllük eledim
Aynalý beþikte yavrum bebek beledim"
Türküsü ile anýyor bu yürek seni
Bilsen,
Gözlerine bakamýyorum oðlumuzun,
Bir býçak sancýmasýnda biçareliðim
Kirpiklerime söz geçiremeden
Seni görüyorum ve
Islaklýðý yanaklarýmýn ele veriyor seni
Kýnamasýn diye cesaret,
Susuyorum demlice...




Hele akþam olunca
Panik oluyorum da sanki zifir kuþatacak benliðimi
Akreple yelkovan yenilecek uykuda
Zaman kan damlattýkça içime
Emecek katran yüreðimin ucundan
Ekþimtýrak nasýrlý umutlarýmý...

Dev yürekli sevgilim
Üþüyorum!!
Yataðýmda iki büklüm sensizliði aðýrlýyorum...
Sarýl bana sevgilim sarýl yokluðunla...
Haberin var mý benden
Baþtan sona sana bulaþýk yüreðim
An gibi ruhumda bir tanem...





Buz tutmuþ gençliðinde
Aþký, kurþuni sözle, ayazý dize getirirdi...

Artýk yol gösterensiz hayatýmda,
Aktýðým yürek sensin
Sebebimsin sebebim
Sebebimsin sevdiðim//


Hazal karadað
Sosyal Medyada Paylaşın: