Tozlu Bir Anı

Ranzam,dolabým,yeþil duvarlar
Topuklu ayakkabý sesleri
Tak tak...
Ömrümüm hüzünle çalýnan zamanlarý!
Bir haykýrýþtýr bende
Çýkmayan sesimle.
Onüçtü ayrýlýk vakti...
Yastýðýma sarýldým
Bir umut,
Annemin kokusu sinmiþtir belki anýlardan
Ýnsan kokuyordu,özlem
Gözyaþý kokuyordu yastýðým
Iþýklar sönüyordu,
Ay bizim için doðuyordu geceleri.
Sabahlarý duvara vurulan anahtar sesleri uyandýrýrdý,
Güneþ doðmazdý yüzümüze,
Acýkýrdýk...gece tekrar basýnca üstümüze
Yemekhaneden ekmek ÇALARDIK,
Kazaklarýmýzýn içinde.
Bölünürdü ekmek sekiz parçaya,
Sekiz parça ki;umuttu,paylaþýmdý,dostluktu,kardeþlikti...
Ýþaret parmaklarýnýn üstü kýrmýzýydý,
Acemilikti çamaþýr da.
Kuyruklar beklemeyi öðretti,sabretmeyi,
Bir umudumuz var,ta derinden...
Tükenmeyecek,kimse tüketemeyecek.
Yalnýzlýk yürekte deðil ki küçüðüm,
Bak büyüdün,öðrendin her adýmda,
Hadi gülümse...
Sen ayaktasýn,
Deðiþse de zaman,þehir
Deðiþse de etraftaki insanlar yürüyorsun,
Yürüyorsun umuda...

Sosyal Medyada Paylaşın: