bir þems vardý
uðradý hatýrasýna
süründü bir mahçup rûminin
bir rûmi vardý
topladý eteðinde ki þiirleri
görünerek þems’in
kömür karasý
yürek yarasý aynalarýnda
mor ötesi ten rengi
söylemin renklerine dadanmýþ
efsunlu
kekremsi ayýplar
kýz oðlan kýz bakýþlý ihanet
henüz bozmamýþ en masum yalanýný
o ayýba abanan paslý bir jilet ile kurulan ortaklýk
gövdeye kan diye yazýlana kadar
hisseme aykýrý kalmanýn düþtüðüdür
-bu gece-
karanlýklar ýrzýna geçerken
en masum isteklerimin
þehir kapattý gözlerini
tanýnmamak için
ben kimin alacaðýyým
ki
her gece hesapladýðým ihanetinin borcunu ezberlerken
üstümde iliksiz sevaplarýn düðmesiz yalnýzlýðý
bir aþk’ýn ardýna bakmadýðý
mahþeri kalabalýðý seyreder
gözlerimin cinnet yýldýzý
sönmüþ ferine dualar okurken
bunun için þiir okuyan dudaklarýn
beni öremeyecek
çünkü bu þehre bir melek süzülecek
kalmamýþ kendimi
sen diye öpecek
kýyameti ertelediðim
iki yüzümden birine gece diyorlar
gece soyutsal bir düþ
oysa sesin
ruhum için bir gülüþ
yelkovan
bir garip hasret içinde sözlerime
akrep
sokmak için sýrasýný bekliyor
ayyuka çýkýnca karanlýðýmýn sus eli
kokun
matemin uyduruk karasý ile süzülüyor
aklýma
hayatý geçirmek için çemberinden
sûretimde ki acý da
devleþiyor
sen hiç kendin deðildin
damarlarýndan geçen bir ölümlünün
iflah olmaz repliklerine
adýný aþk diye yazdýrmýþtýn
ölüm ve gece
yanlýþ hayatlarýn kutsanmasý
ahh sevgili
keþke söyleseydin de
sana doðmak gibi bir sebeple aþýk olmasaydým…