bir iç çekiþli intihar þimdi gözlerin
eðilmeyi henüz öðrenmiþ
dal mahçubiyetinde
uzaktan bir sözle kopup gelen ýrmaðýn kýrýlmasý sanki her þey
dokunulmaya ramak kala kaybolan umut
henüz yaþanmamýþ kederin
kudurgan buyurganlýðýnda mübadele
ne senle
ne de sensiz
kabuk baðlanmýyor bedenime
o perde ki
benim manâmýn üstünü örtüyor
geç kalmýþ hevesler gibi
bir hayatý üstünden sýyýrýr þimdi sözlerin
yan yana gelince noktasýz
küfür güzelliðinde
yalan bir ismin peþinde saklar kendini sanki her þey
kalabalýklardan doðan kimsesizlik
adýmlarýn yalnýzlýk lisaný
söylendiði yerden vurgun süzülür
ne senle
ne de sensiz
gerçek dönüþmüyor dilime
o perde ki
benim dudaklarýmýn üstünü örtüyor
öpülmemiþ hasretler gibi
bir yalnýzlýðý anlatýr þimdi yüzün
kýrýk dökük sevgilerin
incinmiþ isyanýnda
eski bir fotoðraf sararmýþlýðýnda sanki her þey
býrakýldýðý yerde unutulmuþ geçmiþ
sýr içinde saklý aþk
dönüp bakýlmayan ayna kadar
ne senle
ne de sensiz
simâ benzemiyor gördüðüme
o perde ki
benim yüzümün üstünü örtüyor
ölümsüz aþklar gibi…