Cennet gibi dünyamýzý Çevirdik harabeye Unuttuk insan olmayý Ve insanca yaþamayý Hiç usanmadýk yýkmaktan Hiç býkmadýk yok etmekten, Duymadýk, Duymazlýktan geldik “ yeter “ diyen sesleri
Bir daha Bir daha indirdik Utanmadan darbeleri Ýnsanlýðýn deðil Olduk sermayenin kölesi
Yapmýþýz duvarlarý önümüze Parmaklýk örmüþüz hayallerimize Kapatmýþýz gözlerimizi, Sevgiye ve güvene Avutmuþuz kendimizi yalanlarla Ýnanmýþýz kendimiz, kendi yalanýmýza Ve Ve izin vermiþiz Korku tohumlarýnýn ekilmesine Kulaç atamamýþýz mavi sularda Korkmuþuz kendi gölgemizden Ve Çýkamamýþýz koylar dýþýna Boðulup gitmiþiz sýð sularda
Ekmiþiz nifak tohumlarýný beynimize Uzatmamýþýz elimizi düþenlere Çekip gitmiþiz yanýndan Dönüp bakmamýþýz “ banane” diye Ve Kaybetmiþiz benliðimizi, Çýkar üstüne kurmuþuz iliþkilerimizi Unutmuþ unutur olmuþuz Karþýlýksýz sevmeyi sevilmeyi
Acý içinde yüreðimiz Aðrý içinde beynimiz Düþünüyoruz þimdi, Dönmek mümkün mü geri, Onarabilecek miyiz düþleri, Salabilecek miyiz beyinleri Yeniden düþünceye “Yeter” diyen sesleri duyup, Yanacak mýyýz piþmanlýklarýmýzda Yanlýþlarý görüp Tamir edebilecek miyiz yýktýklarýmýzý Ve Yeniden Ýnsan gibi insan olmayý Baþarabilecek miyiz þimdi?
Türkan DÝNÇER 01:45 (yüzmek varken enginlerde Sordunuz mu kendinize, Neden çayda boðuluruz …)
Resim Türkan DÝNÇER Yer: Sinop’ta gün batýmý
Sosyal Medyada Paylaşın:
onurumsun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.