Sene 1915 den 1918 ’e, Koskoca üç sene... Fransýz’ý , Avusturalya’lý ve Ýngiliz’i , Çanakkale’de kuþattýlar bizi.. Savaþtýk, yýllarca yattýk siperlerde Yüzbinlerce vatan evladý serildi, Þehit düþtü o yerlerde ! Sonuçta dediler ki ; "Çanakkale Geçilmez ! "
Þüphesiz , aslanlar gibi savaþtýk... Çakallar daðýldý geçti gitti.. Hatta büyük bir ders aldýlar ! Sandýk ki bu iþ burada bitti... Çok deðil , sene 1919 da Ayný çakallar geri geldiler... Hem de Ýstanbul’a Dolmabahçe Sarayýna , Ýngiliz gemileri çevirdi topun namlusunu !... Ýzmir , Adana , Antalya , Afyon ve Eskiþehir’e , Girdiler yerleþtiler, yaptýlar bunu Padiþah korudu sadece kendi namusunu...
"Çanakkale Geçilmez ! " diye, Yüzbinlerce gencecik insaný kýrdýran... Padiþahýn damadý, Enver Paþa da uyudu ! Býrakýnýz gelip geçmeyi , Üç sene , utanç verici bir zaman ; Anadolu’da , Ýzmir’de kaldý Yunan... Büyük insan , büyük kurtarýcý Samsun’da doðduðu zaman, Çanakkale geçilmemiþti ama, Anadolu’ya her taraftan girilmiþti ! Atatürk , Samsun , Amasya , Sivas ve Erzurum Ýllerinde güç bela dolaþýyordu ! Koskoca üç senede, Baþýmýzdaki felaket ancak anlaþýlýyordu...
Büyük kurtarýcý , çabasýyla yine de, Etrafý zor toparlýyordu ! Düþman az gelmiþ gibi , Bir de ermenisi , çerkezi ve kürdü hortluyordu ! Anadolu isyaný ve çeteleri , Atatürk’ü zorluyordu...
Padiþah , koskoca Osmanlý padiþahý , Sadece kendini ve sarayýný kolluyordu... Çanakkale’den geçemeyen düþman, Ýstanbul’a gemileriyle gelmiþ oturuyordu ! Ýzmir’e , Adana’ya , Antep’e ve Maraþ’a... Rahat rahat gelmiþ duruyordu... Güya Osmanlý Padiþahý vardý , Bütün anlayýþý ve kudreti , Sarayýný koruyacak kadardý !
Büyük Atatürk , O devirde iyi ki vardý ... Yakýn silah arkadaþý Ýsmet paþayla, Birkaç tabur , bir kaç alayla... Baþlattý kurtuluþ mücadelesini , Duyurdu Anadolu’ya o mert sesini ; "Ya istiklal ya ölüm !..." "Ordular , ilk hedefiniz Ak Denizdir ileri !..."
Ýþte o zaman, düþman gerisingeri Çakallar gibi döndü inine... Anadolu’da güzel bir savaþ oldu ! Antep , Gaziantep oldu.. Maraþ , Kahramanmaraþ oldu .. Urfa , Þanlýurfa oldu... Ýzmir’ de bayram ediyordu ! Anadolu tertemiz temizlenmiþti... Sanki kükrercesine , Atatürk , yüce kumandan ; Anadolu’ya girilmez ! diyordu...
Yýl 1922 otuz aðustos Bizim için büyük zafer diyordu ! "Çanakkale Geçilmez !" artýk , Daha büyük bir anlam ifade ediyordu !
Þehit düþen yüzbinlerce insan , Ancak , 30 Aðustos 1922 de gülümsüyordu... Onlar , binler ve yüzbinler Bu vatan için masumane öldüler... Onlar , nesilden nesile yaþayacaklar ! Hep, her zaman içimizde , “Çanakkale Geçilmez !” diye diye...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖZELÇİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.