dibine vurdu bu gece þarap aþk gibi yoruldum azaldým üþüdüm eðreti gelinlik yapan aþklardan bu gece þiþeler toplasýn kendini benden..!
ahhh bu ben… yine bozdum düþlerimdeki oyunu düþümde düþlediðim adamlar gecenin dallarýndan sarkarken ben nasýl da hortladýlar !
yakýn beni bu gece düþmeden karanlýk dehlizlere sarhoþluðum dipsizliðe günahlara bu gece tüm kadehler dökülürken her yanýmdan aþk bu sefilliðin þerefine…
baðbozumlarýnda yýrtýnan ben acýyor içim nerde beni emziren ! ondan aldýðým gözlerim sýrra kadem güzelliðim saçlarýmý kestim gece karasýydý en son inerken omuzlarýmdan üzerimde aðýr bir parfüm kokusu sanma süründüðümden sadece düþ yorgunluðu…
içimde doðmamýþ çocuklar ölüme susuyorlar ilk nikotin baygýnlýðým gibi sarhoþ… yýrtýp attýðým öyküler kadar nahoþ iç kentlerine yerleþemediðim adamlar yýlgýn hýrçýn ahlak abideleri nerelerdesiniz… nerede unuttunuz beni…!