DÜŞLERİM

Uyanýyorum ansýzýn,
Kabus dolu gecenin bir yerinde…
Korkutuyor beni, gördüðüm düþler!
Hayra yoramýyorum bir türlü,
Ürperiyorum…

Sonra,
Kendime soruyorum,
“Ben neresindeyim zamanýn?”diye…
Yanýt bulamýyorum…

Yeniden uykuya dalmak üzereyken,
Karanlýðýn hükmettiði gecede
Alevden kanlý diþleri beliriyor,
Kural tanýmaz düþlerimin…
Aldýrmýyorum tehditlerine,
Gülüyorum…

Farklý birkaç zaman dilimini birden yaþýyorum,
Bitmek bilmeyen kýsacýk süreçte…
Zaman girdabýnda sürüklenen
Geleceði yakalýyorum,
Yakasýna yapýþarak!
Hesabýný veriyorum,
Yaþanýlan geçmiþin…

Ve
Yeniden baþlýyor düþlerim.
Hayra yoruyorum, uyandýðýmda…
Kabus dolu düþlerin ardýndan,
Sabahýn kýzaran ufkundan ,
Doðarken Güneþ;
Iþýðýný içiyorum doyasýya,
Yaþadýðýmýn farkýna varýyorum,
Haykýrýyorum!
Yaþýyorum…!
Yaþýyorum…!
“Düþünüyorum,
Öyleyse varým”
Yaþýyorum….


Sosyal Medyada Paylaşın: