Terk etmek istemiyorum, Sevdamý, varoþlarýnda býraktýðým bu þehri. Hep seni düþüneceðim, Yitik yalnýzlýðýmýn Akþamý izleyen saatlerinde…
Kan rengi þarap tortusunda, Geçen yýllarýn izi! Sürükler beni her gün Ulaþýlmaz düþlerin ardý sýra, Meydan okur yüreðim boþuna, Söz geçiremediði zamana…
Umut vaat etmiyor sabahlar! Her yeni doðan gün, Batýþý gibi kasvetli… Yitik yalnýzlýðýmý anýmsatýyor bana, Bir de, veda ettiðim umutlarýmý…
Bir sabah uyandýðýmda, Belki de seni bulacaðým yeniden Karanlýða tutsak düþen düþlerimde! Yitik zamandaki sevdalarým, Geri dönünceye dek, Uðruna çektiðim çilelerle avunacaðým!
Azgýn fýrtýnalarýn, Azametli kükreyiþiyle Yeniden yaþamý müjdeleyeceði zamanda, Kýracaðým yitik yalnýzlýðýmýn prangalarýný! Özgürlüðe atacaðým, Asýrlarý adýmlayan adýmlarýmý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozanca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.