kokun beni delirtiyor. pencereme bakarken sokaklar, kafamý iþgal eden kokun, saatlerimi, seslerim ve tepkilerimi, günümü mahvediyor.
bir difenbahyanýn gölgesi bir günün tebessümle atýlmýþ ilk adýmý, bir kaleme ilk dokunuþ, bir ele ilk ve son ve kazara bir gazetenin ilk sayfasý, bir ömrün son dakikalarý, bir sevincin yürekte kara bir suda boðulmasý, düþünürken seni, bir hücumun yukarý ulaþmasý, bir arþý dokunur kýlmasý, bir nefesin, bir nabzýn artýk istenmemesi. bir adamýn ilk defa traþ olmasý, bir sayfanýn ilk defa tozla dolmasý
buz gibi rüzgar eserken tepemde, susmasý artýk hiç konuþmamasý difenbahyalarýn çocukluklarýn-gururunun. hepsi. senin. kokun
Sosyal Medyada Paylaşın:
akif toprak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.