Masumiyetini koru oðlum bu gün olmaz. Davran diyor asi ruhum, þuracýkta bitir iþini, sokaðýn çakallarý iþte… Bu gün olmaz; eþkalim sýzmasýn basýna, randevum var Gülþen’le. Fiyakada çizik iþlemez hatuna, sonra azmettirici ben olurum cývalý gözlerinde, sokak itlerinden hiç haz etmez icabýnda. Bu gün çizilmeden gidelim de yanýna, efendi olduðumuzu ispatlayalým sevdiðimize. Mahallenin siluetsizleri iþte, ortalýðý karýþtýracaklar yine, kuyruk acýsý bunlarýnki. Masumiyetini koru oðlum, bu gün olmaz! Ensemde solumaya baþladýlar bile… Ulan Gülþen be, sen olmasan sol yanýmda; þuracýkta yarar geçerdim düþman kuvvetlerini, sererdim leþlerini ýssýz caddelere. Yazardým sana; birkaç sýyrýk, iki de darbe aldým güzelim, bir þeyim yok. Olmuyor ulan iþte, olmuyor be Gülþen. Sevdim mi adam gibi seveceksin..! Ya mezar taþýna vurulacak, ya mahpus damýna zincirlerim, iyisi mi çekip gideyim.
Çakallar sardý… Gülþen’e on var! Tatar Ramazancýlýk oynayacak halim yok, efendice itiverdim itin birini, Gülþen’e on kala faça bozulacak anlaþýlan… Yaradan ne verdiyse yazýldým üç beþ’e bayaðý da saðlammýþ eþkalsizler. Býrakmam ulan bu sokaklarý size, hele de, Gülþen’de gözü olan uyuz bir ite..! Sardým gelmiþi de geçmiþi de…
Güneþi mahkum bir Eylül sabahýnda beyaz soluklu bir hastanede buldum postu. Neyse fazla delik yok, kafama bir darbe almýþým altý üstü. Gülþen de yanýmdaydý, ellimi tutuyordu ben gidemedim ama o gelmiþ, ne vefalý bir kýz; kötü zamanlarýmda hep yanýmda olurdu. Geç kaldýk be hatun; merdivenlerden yuvarlandýk icabýnda… Yemedi tabi; Polis amcamlar anlatmýþ vukuatý, altý kiþilermiþ, birini hastanelik etmiþiz…
Gülþen niye üzgün, niye her zamankinden farklý, kötürüm mü oldum? Niye böyle bitirim duruyor, ölüyor muyum?
Meðerse benim gibi serserinin birini artýk istemiyormuþ, bir þeyim yokmuþ, sevda denen þey bitivermiþ… Ulan be Gülþen altý deðil üç yüz altý olsalardý ne yazardý? Fazla uzatmayalým mevzuyu, hatun haklý; serseri serseriliðini bilmeli, haddini aþmamalý. Baþkasýný bulmuþtur, küçük bir ihtimal de olsa… Okumuþtur, Doktordur da… Mühendis falan mý acaba? Topçu, Popçu olmaz herhalde, yüz vermez Gülþen öylelerine... Dokunuyor böyle þeyler, delikanlý ayaðýna yatmayalým oldukça koydu icabýnda. Altýya deðil de… üç yüz altýya deðil de Gülþen’in hýzýna içerledim biraz aslýnda.
Aradan bir yýl geçti, boþa kürek çektim Gülþen’e doðru Aç susuz, uçsuz bucaksýz deryalarda, karayý aramak gibi, içim geçti, onsuz on iki ay… Bana karþý hep soluktu…
Ooo kýrk iki Ahmet’te buralardaymýþ. Kýyak arkadaþýmdýr, kýr iki ona lise numarasýndan hatýra ama esasen dönme dolabýn tekidir, cukka oturmuþ adamýma. Aldýrma kardeþim falan diyor, dostça tavýrlar. Ýyi de Ahmet, ne unut diyorsun? Ne demek daha iyilerine layýkmýþým, gözün mü var Gülþen’de? Söyle de bilelim be… Beni, seninle en kral arkadaþýmla mý….. Susuyor… kökten faþist bir sigara yakýyor… Anlatacaklarý var anlaþýlan. Yaz ulan Ahmet, yaz; þöyle kýr kalemi hakim bey cinsinden. ‘Arkadaþým’ diyor titrek bir ses tonuyla. Omzuma da elini koymayý ihmal etmiyor, ‘Arkadaþým’ diyor ‘Gülþen ölüyor!’ Þaka mý Ahmet’im bu? ‘Biliyorsun tedavi görüyordu … kanser tüm vücudunu sarmýþ… Kurtaramamýþlar!’ Ne diyorsun Ahmet’im, ne diyorsun, ölmedi dimi? ‘Hastanede ama… bilmiyorum…’ ………………….. Biter mi bu aþk burada? Bitmez usta! Masumiyetini koru, Gülþen’e on var daha…
Hastanenin gazlý bez kokan kapýlarý açýlýn be, gardiyan mýsýnýz býrakýn beni? Koridorda kollarýný açmýþ, bana koþarken buluverdim Gülþen’imi; iyileþmiþ. Sevda türküleri söylüyordu Hemþireler, Doktorlar dans ediyordu, hasta kalmamýþ Üç yüz atmýþ beþ derece Gülþen’imle, dönüþümü izliyorlardý umut dolu gözlerle… ‘Pardon’ dedi kalýnca bir ses! Bir hemþire bir de hademe, ellerinde bir sedyeyle aralayývermiþlerdi hayallerimi! Gülþen’imin gülen yüzü silindi… Personeller meslek hayatlarýna dönüvermiþlerdi, oldukça ciddilerdi. Hastalar eskisinden daha da hastaydý… Gerçeðe doðru uzandým, onun sesiyle dolan koridor suskundu. Gülþen’im nerede?
Doktor uzun uzun hastalýðýndan bahsetti Ve kimliðimi kaybettiðim hayatýmýn sulu boya tablosuna en cana alýcý sahnesine neþteri soktu… ‘O öldü…’ dedi. ‘O öldü…’ Doktorun beyaz önlüðü bile kirlenmiþti al al kokuyordu, yalan söylüyordu!
Gülþen’e on var daha Masumiyetini koru oðlum. Doðruydu ulan iþte doðruydu o artýk yoktu…
Gülþen be, yine geç kaldým; her zamanki gibi merdivenlerden yuvarladým… affedecek misin beni yine… hakkýný helal edecek misin? Ah be Gülþen itlerle dalaþmalarýma kýzsaydýn, hastanede baþ ucumda dýrdýr etseydin, karakol koridorlarýnda felsefe yapsaydýn, baþýmýn etini de yeseydin be Gülþen!
Geç oldu ama duruldum, istediðin gibi be gülüm… sen yoksun ki Gülþen, ne diye dalaþayým üþ beþ eþkalsizle. Mahallenin kedisi oldum sayende, masumiyetimi koruyorum, ite köpeðe bile küsüm þu halime bak; saç sakal burnumu aþmýþ. Kuþlara bakýyorum dalgýn dalgýn merak etme yemeyeceðim… Ne severdin onlarý, Yarasaymýþ çok pardon be Gülþen’im! Olsun onlarý da severdin. Gerçi beni bile sevdiðine göre hayvan ayýrt etmezsin be beyaz güvercinim. Olsun bir Gülþen daha gelmez þu Dünyaya Olsun Masumiyetini koru be oðlum… Gülþen’e on var daha…
Sosyal Medyada Paylaşın:
işgal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.