Alabora
Gecenin ayazý vuruyor yüzüme,
Tenimde buz tutmuþ anýlar
Ve
Ýçimde sensizlikten miras kýrgýnlýklar…
Gözlerimi açmaya korkuyorum,
Karanlýklar sarýyor tüm aydýnlýklarda
Nasýl bir gözyaþý perdesi iniyor bilemezsin,
Nasýl bir ayýklýk hali tüm sarhoþluklarda!
Kapýlarý çalýnýyor odalarýmýn,
Pencerelerine hiç dinmeyen yaðmurlar vuruyor
Ve duvarlar;
Üzerime yýkýlýyor her artçý depreminde kâbuslarýmýn…
Saatler durmuþ,ýþýk sönmüþ gibi...
Bir karanlýk çökmüþ ki kirpiklerime sorma!
Þehir eski havasýndan uzak,
sokaklar sessiz evler kimsesiz simdi...
Bakkal erkenden kapamýþ kepenklerini.
Hiçbir þey eskisi gibi olmasa da,
sen eskisi gibi sev beni olmaz mi?
Yanýmda kal demiyorum,
git elbette gitmen gerekirse:
ama beni sevmekten vazgeçme!
Bir resmim olsun yanýnda,
bir kaç mektup çantanda
ve hatta telefonumu al bir sor arada bir ara...
Her fýrtýna bende bir iz býrakýr,
Her ayrýlýþ bir fýrtýna yaratýr!
Alabora olmuþ bir sevda hikayesidir bu;
Bir gün okursun
Ve belki beni anýmsatýr...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.