Firar

salýnýp durdu aramýzda bir zaman sýnayan
zoraki gurbetin uzun saçlý ayrýlýk aðrýsý
n e m a l a n d ý gözlerimden rutubet taþ duvarlar
tam olmadý yokluðun sonrasý hiçbir þey
hiçbir yer yurdum deðildi sen kadar

dediler ki; duyulmaz gidenin sesi, unutmuþtur çoktan
yanýldýlar suhûletle, umudu yoksul sayanlar
nazar kýrdýn yürek sýcaðýnla þahanem
nefesini ele veren som çaðrýnla nihayet
hükmünü kaybetti ýssýzlýk sebebi sinsi uzaklar

geldim içimdeki sevda mayanla, aç kapýný
ziynetimdir adý konmuþ minel yeminimiz
çözülsün lâl kesen dilim can baðýnda caným yâr
ki, kutsal ve selcendir hak katýnda böylesi sevmek
ve karanfil yüzlü mühr-ü þiar aþklar



ah sevgilim!
mevadýr derinleþtikçe kendimize tek yürek
ömrün üç ateþ çiçekli bahçesinde
son ehli firarýmdýr vuslatýna, ecel girmeden koynumuza
Sar sýcaðýnla, sakla
yaný baþýndýr özlediðim muhteþem saadet




Sevinç Uslu
( hare / 2007 – Ýstanbul )

Sosyal Medyada Paylaşın: