Ýnce ince yaðar kar Rüzgâr savurur Çarpar yüzüme Duydukça içimde; Kemiklerime kadar üþürüm Ve ben; Önünü görmeyen yolcu Hem gider, Hem düþünürüm!
Bin belaya karþý koyup dururken Yine de hayatýn manasý vardý Ama bir tek bela, bir cevr-i canan Hüzünle sarýlý bir uyuþukluk Manayý, ümidi sildi gönlümden Aþk girdaplarýna Batýp çýktýkça Ýliklerime kadar üþürüm Ve ben; Sevgi sýcaðýndan ümidsiz yolcu Hem gider, Hem düþünürüm!
Hünkâr DAÐLI
Sosyal Medyada Paylaşın:
HünkarDağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.