MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

FOTOĞRAFIMDAKİ MÜHÜR
şuara

FOTOĞRAFIMDAKİ MÜHÜR



bir ihtilal yalanýyla alýp götürüyorlar sabahý
ihanetin en karanlýk yanýyla götürüyorlar
ne gözyaþlarý içinde bir general
ne tebdil-i kýyafet gezen bir kral var

ýrmaklarýmýzý rüyalarýmýzdan çekip çýkaran çapulcular
dönüp çingene bir mevsimi çaðýrýyorlar durmadan
tenimde gün doðarken ayarttýðým dudaklar
ayarttýðým bulutlar örtüyor beni
örtüyor ödünç aþklarýyla bir adam
yenik bir özürle örtüyor günü
ve karanlýk
çirkin yaralarla aralýyor göðsünü

þimdi
gece çeteler kurar öpsem yarimi
öpsem yýldýzlar fýþkýrmaz kuyulardan
öpsem zehirli bir haziran

adressiz kaldýðýmýz içtiðimiz nektardan bellidir artýk
bellidir yaðmurun farklý yaðdýðý çapaklarýmýzdaki kandan
bu yalnayak hayatla iyi bir resimiz onlara
harika bir resim avuçlarýmýzda ovuþturduðumuz umut
ovalarýmýz yarýçýplak duruþumuz harika
kilimlerimiz karlý bir ölüm kadar antika
ama korkuyorlar ruhlarýmýzdan
biraz gözkýrpacak olsa bize yapma çiçeklerden bir bahar
bir iktidar
sessizce deviriyorlar
bir kader gibi deviriyorlar kadehlerini
gözyaþlarýmýzýn yamacýndan

her çýlgýnýn her çalgýnýn içinde bir korku
her sözün sonunda bir karakol var
ekmeði fýrlatarak veriyorlar bize
ve çiðniyoruz birbirimizi daðlarý deviren ayaklarýmýzla
direnen son yanýmýzla çiðniyoruz ekmeði
ölümlerimiz fýrlýyor haberlerden karanlýk þenliklerden
çürüyen yerlerimize basa basa dansediyor bir rüzgar
bir rüzgar yaðmura baka baka çürüyor
sonra ilikliyor sarsak bir inatla çürüyen elbisemizi
paralarla karýþýyor gülüþlerle
kirli bir mavi karýþýyor iliklerimize
götürüyorlar iliklerimize kadar
hýzla götürüyorlar bizi
kendimizi unutabileceðimiz bir denize

biz
yani o sessiz ýrmak
biliriz masa altýndan gülen bürokratlarýn
her seviþme vakti gümbürdeyen iktidar korkusunu
çamurdan þiirler dökülüyor sabahtan bir kaç damla kan
her yaðmurun eþiðinde ayrý bir koku
her annenin yüreðinde ayrý bir idam
sarsýyor bebeklerin çalýnmýþ uykusunu
giderek çýldýrarak
unutuyoruz sonra
dalgýn bir deniz oluyoruz bir rüya

kimse dönüp bakamýyor ruhuna bakamýyor aynaya
alýp götürüyorlar yýllarca altýnda kaldýðýmýz gökyüzünü
ne herþeyi unutturacak bir dua
ne apaçýk bir iman rüyalarýmýzý aydýnlatan
efsanesi kirlenmiþ umutsuzlarýz
heybelerimizde çocuklarýmýz için sakladýðýmýz ne varsa onlar bitiriyorlar
þehirlere düþürüyorlar bizi
onursuz bir iççekiþe
mahpuslarda ihanete düþürüyorlar

alýp götürüyorlar bizi kararýyor sabýr aþk kararýyor
anne rahmindeki uykumuzu özlüyoruz her ölüm orucunda
her ölüm orucunda yeni bir bahar aranýyor
gelip gelip deliriyor sözcükler
tam dilimin ucunda

dilimin ucunda yeni bir hayat
dýþarda olaðanüstü güvenlik önlemleri var
ve çocuklar yýkýk köprüler gibi diziliyor dünden yarýna
sabahý elleyen kim
kim bu görünmeyen canavar
yanan bir deniz oluyoruz yollarda ölüyoruz ardarda
titriyor artýk hayata attýðýmýz en ufak çimdik
týkladýðým kapýlar buzdan kalabalýklar
titriyor
fotoðrafýmdaki mühür kadar

aklýmýz yanýyor
bindokuzyüzdoksanyedi sonbaharýnda
fidel castro ölmüþ che guevara yaþýyor
yaþýyor daðýmýza býrakýlan yýldýzlar
yaþýyor bizden daðýlan ne varsa sokaklara
yaþýyor ölümlerle dansedip ölümsüzleþen kýzlar

yine de serinlemez kanýmýz bize yetmez bu rüzgar
gökyüzünü cebine koyup giden hüseyin
bir daha dönmez

artýk bir sonbahar oluruz uçsuz bucaksýz
kendimizi buluruz gittiðimiz yerlerde
ve sonsuzluk bir kez daha þifreler öykümüzü
belki yeni bir þafak çýkarýr bizden mevsimler
kutsanmýþ suçlar buluruz kocaman bir aþk
belki de kanla yýkarýz
yeniden yüzümüzü

artýk çölde cesetsiz bir çarmýh kadar anlamsýz
ve çirkin papatyalar gibiyiz her bahçede
artýk bize yalnýzca gözyaþlarý çul
yaralar kardeþ yokluklar abi
artýk hapisten yeni çýkmýþ þiirleriz türkçede
yeni bir cinnetle çýkýyoruz maðaralardan
çýkýyoruz içimizde kýrýklar
yaðmurla þýmaran günlerden kalma kýrýklar
yorgunuz kapanan her kelepçede

ne hayatý alkýþlayan çetelerden bir haber
ne de gülümseyen bir þarký artýk kürtçede
artýk zenciyiz yaðmurdan gömleðimiz
boðuluyor kendine aka aka bir deniz
yaðmuru öpe öpe kirpiklerimiz
ölüyoruz halepçede

ölüyoruz bembeyaz olmuyor dünya
metin öldüðünde yaðan kar gibi
ölüyoruz ses gelmiyor diyarbekir’den
þeyhmus’u sorar gibi

ölüyoruz çýldýrsýn þimdi sonbahar
alýp gelsin bütün mavisini daraðacýndan
alýp gelsin yürekli deniz
çiçek açsýn gözyaþlarý yarýna
iþte þimdi öpücüðü kondurma vakti
alýp alýp hayattan
ölümün en vahþi dudaðýna

oysa neden sözcüklerden kan sýzar
neden hiç bir yürek boðdurulamaz
neden hiç bir aþký anlamaz hiç bir iktidar
iþte dürtüyor geceyi çýrýlçýplak bir ayaz
bankalarda sessizlik ekiplerde telaþ var
iflah olmaz bir yarayla tarýyor saçlarýný veznedar
kadýnlar geçiyor ötelerden güzel kokular
geçiyor geceden namaz

kendimize doðru kývrýlan yollarýn yeniden baþýndayýz
tanrý herþeye karýþýyor mu gerçekten
karýþýyor birbirine binlerce yýldýz
karýþýyor ortalýk aniden bir saðnak olsa
ne zaman boðulsa paralarla biri
karýþýyor hesaplarýmýz

ruhlarýmýz bulutlanýr da birgün
gözyaþý döker çakallarýmýz bile
çantamýzdan yeni bir hayat çýkarýr serperiz sokaklara
ve sabah çýkarýr aþklarýn koynundan çýngarýný
parlar yüzümüzde Allah yaðmur oluruz biraz
günlerle halay çeker baþkaldýrýr çýrýlçýplak bir ayaz
büyür artýk büyüyebildiði kadar cehennem
biz anlatýlmaz bir cennet ile yanarýz
yalansýz
ve
üniformasýz

SITKI CANEY
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.