bir ihtilal yalanýyla alýp götürüyorlar sabahý ihanetin en karanlýk yanýyla götürüyorlar ne gözyaþlarý içinde bir general ne tebdil-i kýyafet gezen bir kral var
ýrmaklarýmýzý rüyalarýmýzdan çekip çýkaran çapulcular dönüp çingene bir mevsimi çaðýrýyorlar durmadan tenimde gün doðarken ayarttýðým dudaklar ayarttýðým bulutlar örtüyor beni örtüyor ödünç aþklarýyla bir adam yenik bir özürle örtüyor günü ve karanlýk çirkin yaralarla aralýyor göðsünü
þimdi gece çeteler kurar öpsem yarimi öpsem yýldýzlar fýþkýrmaz kuyulardan öpsem zehirli bir haziran
adressiz kaldýðýmýz içtiðimiz nektardan bellidir artýk bellidir yaðmurun farklý yaðdýðý çapaklarýmýzdaki kandan bu yalnayak hayatla iyi bir resimiz onlara harika bir resim avuçlarýmýzda ovuþturduðumuz umut ovalarýmýz yarýçýplak duruþumuz harika kilimlerimiz karlý bir ölüm kadar antika ama korkuyorlar ruhlarýmýzdan biraz gözkýrpacak olsa bize yapma çiçeklerden bir bahar bir iktidar sessizce deviriyorlar bir kader gibi deviriyorlar kadehlerini gözyaþlarýmýzýn yamacýndan
her çýlgýnýn her çalgýnýn içinde bir korku her sözün sonunda bir karakol var ekmeði fýrlatarak veriyorlar bize ve çiðniyoruz birbirimizi daðlarý deviren ayaklarýmýzla direnen son yanýmýzla çiðniyoruz ekmeði ölümlerimiz fýrlýyor haberlerden karanlýk þenliklerden çürüyen yerlerimize basa basa dansediyor bir rüzgar bir rüzgar yaðmura baka baka çürüyor sonra ilikliyor sarsak bir inatla çürüyen elbisemizi paralarla karýþýyor gülüþlerle kirli bir mavi karýþýyor iliklerimize götürüyorlar iliklerimize kadar hýzla götürüyorlar bizi kendimizi unutabileceðimiz bir denize
biz yani o sessiz ýrmak biliriz masa altýndan gülen bürokratlarýn her seviþme vakti gümbürdeyen iktidar korkusunu çamurdan þiirler dökülüyor sabahtan bir kaç damla kan her yaðmurun eþiðinde ayrý bir koku her annenin yüreðinde ayrý bir idam sarsýyor bebeklerin çalýnmýþ uykusunu giderek çýldýrarak unutuyoruz sonra dalgýn bir deniz oluyoruz bir rüya
kimse dönüp bakamýyor ruhuna bakamýyor aynaya alýp götürüyorlar yýllarca altýnda kaldýðýmýz gökyüzünü ne herþeyi unutturacak bir dua ne apaçýk bir iman rüyalarýmýzý aydýnlatan efsanesi kirlenmiþ umutsuzlarýz heybelerimizde çocuklarýmýz için sakladýðýmýz ne varsa onlar bitiriyorlar þehirlere düþürüyorlar bizi onursuz bir iççekiþe mahpuslarda ihanete düþürüyorlar
alýp götürüyorlar bizi kararýyor sabýr aþk kararýyor anne rahmindeki uykumuzu özlüyoruz her ölüm orucunda her ölüm orucunda yeni bir bahar aranýyor gelip gelip deliriyor sözcükler tam dilimin ucunda
dilimin ucunda yeni bir hayat dýþarda olaðanüstü güvenlik önlemleri var ve çocuklar yýkýk köprüler gibi diziliyor dünden yarýna sabahý elleyen kim kim bu görünmeyen canavar yanan bir deniz oluyoruz yollarda ölüyoruz ardarda titriyor artýk hayata attýðýmýz en ufak çimdik týkladýðým kapýlar buzdan kalabalýklar titriyor fotoðrafýmdaki mühür kadar
yine de serinlemez kanýmýz bize yetmez bu rüzgar gökyüzünü cebine koyup giden hüseyin bir daha dönmez
artýk bir sonbahar oluruz uçsuz bucaksýz kendimizi buluruz gittiðimiz yerlerde ve sonsuzluk bir kez daha þifreler öykümüzü belki yeni bir þafak çýkarýr bizden mevsimler kutsanmýþ suçlar buluruz kocaman bir aþk belki de kanla yýkarýz yeniden yüzümüzü
artýk çölde cesetsiz bir çarmýh kadar anlamsýz ve çirkin papatyalar gibiyiz her bahçede artýk bize yalnýzca gözyaþlarý çul yaralar kardeþ yokluklar abi artýk hapisten yeni çýkmýþ þiirleriz türkçede yeni bir cinnetle çýkýyoruz maðaralardan çýkýyoruz içimizde kýrýklar yaðmurla þýmaran günlerden kalma kýrýklar yorgunuz kapanan her kelepçede
ne hayatý alkýþlayan çetelerden bir haber ne de gülümseyen bir þarký artýk kürtçede artýk zenciyiz yaðmurdan gömleðimiz boðuluyor kendine aka aka bir deniz yaðmuru öpe öpe kirpiklerimiz ölüyoruz halepçede
ölüyoruz bembeyaz olmuyor dünya metin öldüðünde yaðan kar gibi ölüyoruz ses gelmiyor diyarbekir’den þeyhmus’u sorar gibi
ölüyoruz çýldýrsýn þimdi sonbahar alýp gelsin bütün mavisini daraðacýndan alýp gelsin yürekli deniz çiçek açsýn gözyaþlarý yarýna iþte þimdi öpücüðü kondurma vakti alýp alýp hayattan ölümün en vahþi dudaðýna
oysa neden sözcüklerden kan sýzar neden hiç bir yürek boðdurulamaz neden hiç bir aþký anlamaz hiç bir iktidar iþte dürtüyor geceyi çýrýlçýplak bir ayaz bankalarda sessizlik ekiplerde telaþ var iflah olmaz bir yarayla tarýyor saçlarýný veznedar kadýnlar geçiyor ötelerden güzel kokular geçiyor geceden namaz
kendimize doðru kývrýlan yollarýn yeniden baþýndayýz tanrý herþeye karýþýyor mu gerçekten karýþýyor birbirine binlerce yýldýz karýþýyor ortalýk aniden bir saðnak olsa ne zaman boðulsa paralarla biri karýþýyor hesaplarýmýz
ruhlarýmýz bulutlanýr da birgün gözyaþý döker çakallarýmýz bile çantamýzdan yeni bir hayat çýkarýr serperiz sokaklara ve sabah çýkarýr aþklarýn koynundan çýngarýný parlar yüzümüzde Allah yaðmur oluruz biraz günlerle halay çeker baþkaldýrýr çýrýlçýplak bir ayaz büyür artýk büyüyebildiði kadar cehennem biz anlatýlmaz bir cennet ile yanarýz yalansýz ve üniformasýz
SITKI CANEY Sosyal Medyada Paylaşın:
şuara Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.