...Ve Her Şiir Bir Ölümdür
adým adým yaklaþýyordu büyük heyelanýn ayak sesleri
her týkýrtýyý o sanýyordun ve her sarsýntýyý yine o
bazen ýþýk oluyordun o kaçýyordu
bazense karanlýk sen kaçýyordun…
ana dediðin toprak doðuran ve doyuran seni
aþýnmýþ tenini çekiyor
bekleyiþlerin hazzý bu olsa gerek
doymak bu olsa gerek
çaðrý bu olsa gerek
ve
vuslat bu olsa gerek...
annene sesleniyorsun
bekle! geliyorum diyorsun
sesin yok,bir tek sen duyuyorsun
birde o
ellerin çekip gitmek ya da kalmak ikileminde
tutunuyor taþlara
sýzýntýlarý avuçlarýndan akýyor damla damla topraða
sonra gözlerin
o simsiyah bakan mahzun gözlerin…
demek gidiyorsun
zor seni yolundan çevirmek
hadi git o hazin boþluða býrak kendini
sonunu göremediðin yollara merakýn gibi
artýk yüzünü göremediðin özlemlerin gibi
al avuçlarýnýn içine gök kuþaðýný
tutun sevdiðin renklere
her þiirinde avazladýðýn gibi
gülümse bugüne kadar hiç gülümsemediðin gibi
ve git çaðýrtma bana içimde yaþayan ölümü
‘’þimdi saat sensizliðin ertesi’’
güle güle…
3.3.2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.