Belki bir holün en korumalý köþesinde duran metal
Bir gece vakti
Bir dokunuþun, bir nefesin
Eskilerden bir türkü notasýnýn
Sararan yapraklarýnda
Volta atmanýn özleminde
Ayný anlarda bir kandilin çýðlýðýnda
Bin keder uzanacak
Vücudumun merkezine tenimi zorlayarak...
Mazi; göz bebeklerimin üstünden acýtarak geçerken
Oyun oynayacak mumlar
Annem saçlarýmý okþayarak masal anlatýrken
Ve son cümle
Odanýn derin siyahlýðýnda sessizce çýnlayacak
Göz yaþlarým ýslatýrken gri çiçekli pazen elbisesini
Daha annece okþayacak saçlarýmý
Gölgeler anne kokulu beyaz tülbendin gözeneklerinden
Bir inci damlasýyla sýzacak dudaklarýma...
Terk edildiðim ormanda
Ekmek kýrýntýlarýný serpiþtirirken
Evimi bulacaðýmý sanmýþtým
Çýkmaz sokaklarda
Þaþkýn, ürkek kalakaldým tek baþýma
Bir kibrit yaksam görür müyüm seni
Dokunabilir miyim bu soðuk gecelerde
Sarar mýsýn çocukluðumda sardýðýn gibi
Onlarca kibrit kutusu giderir mi özlemlerimi...
Özlemler gölgelerle yetinmeyecek bu gece
Yeþil kýrmýzýyý saramayacak
Ve sancýlarla akacak gün aðarana kadar
Senin sesinle senin ezginle
Avuntulu ninniler söyleyeceðim
Demire vurduðum acýlarýma...
Sensiz yaþadýklarýmý
Siyaha kilitledim bu gece
Yalnýz sen varsýn
Beþik sallayan yemek yapan saçlarýmý tarayan ellerin
Hep buðulu bakan gözlerin var
Ninnilerin var bu sisli duvarlara çarpan...
Ýmgelerimde
Gülen,aðlayan, acý, tatlý anýlar tadýlmakta
Her odada terkedilmiþ sofralarýnda gecenin
Ve kederimi avutmuyor hiçbir öðreti...
Gölgeler
Farklý yüreklerde nerede ve nasýl anýlýyor
Ve böylesi ninniler söylüyor sevdiklerine...