Kafes

Omuzlarým çilenin bitmez yüküne hamal
Felek kulaklarýma fýsýldýyorken lades
Bu öyle bir çile ki yangýnlarýmdan imal
Ey gece hasretimi zifirle ortadan kes

Gözler gülkurusuydu veda asarken perde
Sarý renkli yapraklar can veriyordu yerde
Sabrýn bisturisiyle çare gelmedi derde
Ümitler kirpiðimin rüya yolunda mahbes

Alnýmdaki çizgiler kývrým kývrým kýrýlmýþ
Üstüne yalnýzlýktan kara bezler sarýlmýþ
Gözler yola çivili meçhul an’a kurulmuþ
Akrep boðumlarýnda kalan zamanlara pes

Omuzlarýma düþen saçlar beyaz yorgunu
Bahtým kara kýþlarda zemherinin vurgunu
Bomboþ han odalarý gelmeyenin dargýný
Kurumuþ damarlardan cýmbýzla çýktý nefes

Þimdi susmak zamaný gözbebeði yaralý
Geceler düþ yetimi benden akýl soralý
Akýl çoktan firarda zincirini kýralý
Yolu kaybeden rüzgâr ne yandan esersen es

Gecenin koynundayým boþluðu sardý elim
Bir segâh naðmesinde hüznü söylerken dilim
Göz üstüne yýðýldý beyaz dolu saç telim
Bana benden uzakta bensizliðimdir kafes

Müsade Özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın: