YALNIZ KURT VE ÇAKAL SÜRÜSÜ
Bir yalnýz kurttu, kendini adamýþtý halka,
Etrafýndaki ihanetler halka, halka,
Gene de hayatý sürüp gidiyordu,
Sürünerek, debelenerek, düþe kalka…
Durup ta bakmadý kalýbýna, yaþýna,
Tuz da atmamýþtý ekmeðine, aþýna,
Bu feleðe ne saflýklar ederken,
Felek, neler getirmedi ki baþýna…
Dünyalar sýðmazdý, hayaline, düþüne,
Girmek istedi, eþsiz halký(!)nýn düþüne,
Gün geldi, yaktýlar baðrýný zavallýnýn,
Küçük dilini yuttu, düþüne, düþüne…
Ne de güvenmiþti, kendince yoldaþý(!)na
Hep onlarý dikmiþti, köþelere, yol baþýna,
Melül gözlerinin perdesi açýldý önce,
Sonra, o gözleri ki; döndü fal taþýna…
Korkmadý çevirdi sýrtýný eþi(!)ne, dostu(!)na,
Kimler göz dikmedi ki, hayatýnýn kastýna,
Art arda yedi sýrtýna kahpe hançerleri,
Sonra, küller deðmez oldu o postuna…
Günleri güzelken, diyecek yoktu þanýna,
Evvel akrabalar koþar gelirdi yanýna,
Yerde; akrepler, tilkiler, sürüngenler,
Sonra gökte; akbabalar girdi kanýna…
Nice hain, nice kansýzlar vardý,
Etrafýný kuçular, bocu köpekler sardý,
Zamane meydanýnda çakallar cirit atarken,
Benim soylu kurduma inleri bile dardý…
Karþýsýna geldiler de dost gibi durdular,
Akýl almaz dümenler, tuzaklar kurdular,
Kancýk yýlýþmalarla ayaðýna dolandýlar,
Her dönüþte sýrtýna nice darbeler vurdular…
Yol alamadý, gelen vurdu, giden vurdu,
Þöyle yere saðlam bastý, öylece durdu,
Ýyi düþündü, kendi kendine sordu,
Çakallara boðduruyorlardý kurdu…
Ademoðlu bu; varsýn aþaðýlýk olsun,
Yýkýlsýn bu haller, beylik, aðalýk olsun,
Bir yer beðen, yalnýz ve asil kurdum,
Baþý yüce, hem dumanlýk, daðlýk olsun…
NAFÝ ÇAÐLAR
30 Ocak 2003-Karþýyaka
Þehitkamil / Gaziantep
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nafiz Tançağlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.