KUTLU ÜÇ HİLAL’İM
Üç kýtadan çekilmiþ olmak, bana ar geliyor,
Anadolu, bir de Trakya bana dar geliyor,
Nerde Alp Arslan’ým, Yavuz’um, Attila’m, Oðuz’um,
Böyle sefil durup yaþamak, bana zor geliyor…
“Bu caným feda, göðsüm ön saflarda sur” diyen yok,
Etrafta, sýnýrda, havlayanlara “dur” diyen yok,
Kimi Balkan’da, Ortadoðu’da, kimi Kafkas’ta,
Soylu kurt pençenle enselerine “vur” diyen yok…
Hey kahpe, her türlü çorabý baþýma ör benim,
Nasýlsa kulaklarým duymaz, gözlerim kör benim,
Senin ettiðin þeytanlýklar, aslýnýn gereði,
Ýçte, soysuzun ettiði yüreðimde kor benim…
Asil Türk’ümün kimseye peþkeþi yoktur benim,
Sayýsýz kahramanlýklara karným toktur benim,
Çokça devletler, þanlý cihan hanlýklarý kurdum,
Daha kuracak büyük hanlýklarým çoktur benim…
Bize her zaman yardýmcý Yüce Zül-Celal’im var,
Ruhumda, elimde büyük, kutlu Üç Hilal’im var,
Biri Fizan, biri Budapeþte, biri Urumçi,
Her birini birisine dikecek emelim var…
’Nafiz Tançaðlar’
10 Nisan 1997-Þehitkamil/Gaziantep
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nafiz Tançağlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.