Gözlerimden kan damlıyor,sözlerimden sen

Oturduðum ev dar geliyor artik,
Yaþadýðým evren küçük.
Dünyalar dolaþýyorum uykularda,
Zamansýz boþluklardan geçiyorum;
Bir senden geçemiyorum!
Ne zaman elime bir kadeh alýp içmeye kalksam,
Gözlerin düþüyor gözlerime, içmeden sarhoþ oluyor kalbim:
Dilim konuþmaktan aciz,
Kaleme kâðýda sarýlýyor ellerim...
Sensiz olmak zor geliyor her geçen gün,
Öyle bir þey ki bu;
Yalnýz olmak deðil koyan anlýyor musun?
Sensiz olmak...
Sana muhtaç iken bu denli,
Yerli yersiz seni arzularken bedenim
Ve saat kaç olursa olsun bir yaným hep seni düþlerken,
Uykular mutsuzluk, rüyalar kâbus kokarken
Sensiz olmak dokunuyor gururuma anlýyor musun?

Duyduðum her piþmanlýk saðýr ediyor kulaklarýmý,
Öpmediðin her an mühür sarýyor dudaklarýmý
Ve keder kaderle müttefik, kaplýyor yataðýmý yorganýmý...
Sensiz her saniye bir býçak kesiyor bileklerimi, gözlerimden kan damlýyor:
Sözlerimden sen...

Sosyal Medyada Paylaşın: