Gidersen Ölmem

þimdi senden bir kuru dal var
býrak
açýk kalsýn içimde çeþme
dört yanýmý sarýnca bulanýk sular

bana uzun hüzünlü bir ömür dile
sonra çekip git
gidersen ölmem

zaman nasýl da susuyor / martým yorgun / sular ateþten
anladým ,
son aþk hükmündür
bu, bendeki kül
ama gidersen ölmem
damarlarýmdan çekilse de hayat
git
sýrça parmak kadar deðersiz olsa da dünya
gidersen ölmem


çok çizdim gökyüzüne ruhsuz resmini
gidersen ölmem
Arnavut kaldýrýmlarýnda taþa uzanýp
cam kýrýklarýyla yatarým sol yanýma
git
gidersen ölmem
bir ceylan bakýþýnda irkilir düþüm
sokaða savrulurum suskun
küskün çocukluðum siner karanlýða korkakça
bir slogan eksilir yürüyen halktan
gidersen ölmem


fosforlu sevgi böcekleri küllensin
gözlerimin karanlýðýnda
daðýlýrken sarp kayalarýnda teknem
sebilimdir denize tenimde tuz
gidersen ölmem
býrak sönsün senin kadar uzak yýldýzlar
karanlýða gireyim acýlý gecelerimden git
gidersen ölmem


tene baskýndý selin / incit, kýr daðýt
sað yanýmý liðmele sol yanýmý çürüt git
sokak rüzgârlarýnda akasya aðacýnca çýplak
kalmasýn koynumda kýrýk bir fotoðraf
ýsýtmasýn hayalinden hiçbir þey git
gidersen ölmem
gidersen ölmem



Sait Açýkgöz

Sosyal Medyada Paylaşın: