I. bir güz ikindisi aylardan ekim günlerden pazartesi
hava puslu ve bedbin
bahçemin çiçeksiz topraðýnda geçen hýdýrellezden hatýra kuru gül aðacýma baðladýðým solgun ibriþimde düðümlenen unutulmuþ bir dilek gibiyim kabul olmadým unutuldum ve eskidim
II. günlerden salý
dilimde bir eski rast þarký yine "aylar geçiyor sen bana hala geleceksin" oda oda dolaþýyorum da kapattýðýn kapýda bitiyor hürriyetim anahtarý kayýp çilehânemin
III. günlerden çarþamba
hava yine puslu ve bedbin þimdi ben bu þiiri bitireceðim
sonra çat-kapý gelen dostla demli bir çay içimi þuradan buradan söyleþeceðim izi olmayacak sesimde hasretinin
belli olmasýn delirdiðim giyinip süslendim bir maske buldum eskilerden takýverdim hanendeyim sahnedeyim yüzümde kocaman bir gülümseme pür ahenk nikbinliðim sesimde en çýngýraklýsýndan bir kahkaha sabahlara kadar çaldým söyledim
VI. günlerden cumartesi
ah sevdiðim seni ne çok özledim
Cehennem azabý geliyor iþim gücüm dýþýnda yaþýyorum kendimin içerde olan kim biter mi bu gece yarýn gelir misin
VII. günlerden pazar
hava daha da beter puslu ve bedbin
ben ve kedim o benden ben ondan miskin ayný zamanda yay gibi gergin havada bir titreþim biliyorum yaklaþan bir fýrtýnayý duyar gibi bir ayak sesi çalan bir zil beklediðim
ne çok gürültü yapýyor saniyeler susturmalýyým kaça kaç var kaçý kaç geçti bilmemeliyim
yarýsý tükenmiþ bile gecenin uyumalýyým sen gelene kadar ve hatta elimi çabuk tutup ölmeliyim...
CEYDA GÖRK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ceyda GÖRK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.