Ben bir göz’üm dolaþýrým karanlýk köþeleri küçük bir çocuk gördüm Ayakkabýsý olmayan kapýdan dýþarý çýkamayan yýrtýktý pantolonun dizleri yüzü buruþuktu anasýnýn týraþsýzlýðýn kirliliðiydi suratýnda babasýnýn
ben bir göz’üm bakkalda biri bir ekmek için yalvarýyordu bakkala parasý yok, iþi yok, umudu yok kendini asacak ya bir ipi de yok garibimin. Aðlayacaktý ya bitmiþti gözünün yaþý Küfredecekti çaresizliðine Bir sýzý vurdu tam tepesine, döndü baþý Gitti garibim kavuþamadan ekmeðine
Ben bir göz’üm Olmaz olaydým. Pezevengin biri hanýmýný birine pazarlarken gördüm Ben utandým o utanmadý Iþýldadý gözleri bu karlý iþ dercesine Sonra kahvehaneye geldi ve haykýrdý ”demli bir çay” diye Sýcak sýcak namusunu yudumlarken gördüm Çaresizliðine miydi Yoksa namussuzluðuna mýydý, üzüldüm.
Ben bir göz’üm Keþke olmaz olsaydým Son sözüm
Rahim Recep Akdora
Sosyal Medyada Paylaşın:
madencişair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.