yaz sarmaşığı
yollar uzun ve sinsi bir yýlan gibi kývrýlan ýssýz
sam yeline gülüþünü ýsmarlayan hasret günlüðü
yapraktan gelen sesleri dinleyemeyen yolculardý
aþka cam kýrýðý kýrgýnlýklar bileyen bezgin canlar
benim de yangýna susayan kollarým oldu arsýz
yükü sýrtýmda gecenin yýldýzlý ceviz kaplama sandýðý
kilidini yutmuþ gibiydi bütün kadýnlarý sokaðýmýn
ben kendime bile yetemezken geceyi dolaþtým
aklýmda cebir hesabý ayrýlmalarýn alaný
geçen günlerden geçmeyen aþk tellalý kadýným
nerdesin diye baðýran seslerimi elesen
bir ana gibi þalvarýnda
un gibi, pirinç gibi, ýþýk gibi, düþünce gibi
beklenmedik bir zamanýn parmak ucunda
elesen iki elinde kollarýma ruh süren
eþsizliðinin aynasýna bakýp da sessiz
konuþtum hangi zamandýr sevgiliye azat verecek
diye umutsuzluðumun dev aynasýna öksüz
ben kendime misafir
kendime düþman zýrhýnda sulanmýþ
ordular biçtim
yalnýzlýðýn þablonundan
üstüme gelen sesti her gidiþin arifesinde
suspus ayrýlýk oturmalarýydý bendeki daðýnýk
biliyorum sevmez insan bir kimseyi
ayrýlýða küfür türetmek için
yýllarýn geçtiði tarihin takvimi
gelecek mi yüz sürmeyi hayallediðim aþk
dedim ve sustum göðe doðru kaldýrýp baþýmý
ah yüce kudretine inandýðým düzen
toplama acýlarý alýverdin elimden
birikmiþ hayallerimi saflayacak elleri öptüm de
gözleri gözlerimi ezberliyordu iþte
sevmenin aynada çoðalan yankýsý
benim de gamzelerimi öptün sýkýca
içimde þükürsel tümceler patlýyor
hazinemin zekatýný veriyorum
ve akýp giden zamanda yitse de umut
bir yaz sarmaþýðýnda büyüyor aþk…
Nevzat KONÞER
Þubat 09
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.