belki gelirsin diye pencerede bekliyorum
aç bir çocuðun simite baktýðý gibi bakarken yoluna
olur olmaz ýslanýyor kirpiklerim
sessiz kalýyor söylenmesi gereken bütün sözler
sen gideli kaç gün oldu bilmiyorum
ama seni unutacak kadar zaman geçmedi
zaten seni unutturmaya yetmeyecek geçen zaman
her gece uykuya yatmadan önce
gözlerime senden rüyalar sürüyorum
satýr satýr ezberliyorum sana yazdýðým þiirleri
yetmiyor artýk bir kaðýt bir kalem
çünkü yokluðun rüzgar olmuþ sana yelken bu sözler
yoluna kan olup dökülüyor bu gözler
iki ömür deðil bizim yaþadýðýmýz
iki ayrý yalnýzlýk
ama þu camýn pervazýnda hala hayalin durur
her gece duvardaki gölgemle konuþur gibi
onunla konuþuyorum sen gibi
seni karþýmda her gördüðümde
bir tren kalkýp gidiyor içimden
götürüyor beni sensizliðe geriye dönmemek üzere
unutamadýðým bakýþlarýn bende kalmýþ
iþte o bakýþlar beni içiyor gözlerimden
hatýrlarmýsýn o gözlerdeki uykudan öperdin her gece
sonra uyku yaðmurunda ýslanýrdým sessizce
ama uyandýðýmda yanýmda olmayacaðýný bilemezdim
ve þuan dönmeni beklerken penceremde
kirpiklerinden olma daraðacýnda hayata tutunuyorum
söküp almýþsýn kokunu benden þimdi yokluðunu kokluyorum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.