sevmek;sana ihtiyacým var gel demekmiþ
bunu sana git dediðimde anladým
küflü penceremden dýþarýya baktýðýmda
soðuk gökyüzünün su tozlarý halinde ufalanarak
þehrin üzerinde dökülüþünü izlerken
gözlerimle uzak bir sefere cýkýp
kýrýk bir heykel gibi parçamý arýyorum
ne kadar zor olsada yokluðunu kabullenip
sensiz bir geceye daha günaydýn dediðimde
sen diye hep kalemime sarýldým
þu ellerim kalem tutmaya baþladýktan sonra
her þeyi sana yazdým senide her þeye
bilemezsin
ben denize küsmüþ bir gemi gibi saplanmýþken karaya
sen uzak bir körfezde dalgalarýn kýyýya çarpýp aðladýðý yerdesin
bir nefes kadar yakýnsýn bana ve bir yýldýz kadar da uzak
kulaklarý saðýr eden bu sessizlik içinde
deniz senin adýný esen rüzgarlar þarkýmýzý söyler
benimse hala kuramadýðým hayallerim var
her þey anlamsýz ve boþ artýk gerçek olan senin yokluðun
bunu ayna karþýsýnda bile yalnýz kaldýðýmda anladým
yeter ki sen yanýmda ol
mum ýþýðý güneþim olsun razýyým
öyle bir þey var ki sende çözemediðim
hani insan aðlamak ister gözlerinden yaþ gelmez
gülmek ister içinden gelmez
birisini bekler o gelmez
ölmek ister ecel gelmez ya
iþte senin yokluðunda gönlümdeki lambanýn alevi
böylece yavaþ yavaþ sönüyor
seneler okþadýkça saçlarýmý
sen yerine yaðmurlar öper yanaklarýmdan
hatýrlarmýsýn gittiðin gün bu yaðmur yaðýyordu
geride býraktýðýn bu þair bir köþede sessizce aðlýyordu
bilemezsin . . .
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.