Ve
Yorgun Irmaklarda Çağlayan Olmaz
Gözünü gerçeðe yummayý býrak,
Özünü özüne, baðlayan olmaz…
Yeni heyecanlar ummayý býrak,
Yorgun ýrmaklarda çaðlayan olmaz…
Ey gönül inan ki, vakit geç artýk,
Gel çaðýna uygun bir yol seç artýk.
Son duraða doðru, kendin uç artýk,
Ruhunu derdinle, daðlayan olmaz…
Herkesin hesâbý, kendine göre,
Kim sever garibi, göz göre göre.
Akþam hülyâsýna, kim koza öre,
Zamansýz dileði, saðlayan olmaz…
Tâ ezelden beri, yansa da bülbül,
Bak kulak verir mi, feryâdýna gül.
Sen hissiyâtýnca, binsen de gönül,
Sevdâ katarýný, yaðlayan olmaz…
Gonca güller ekip, diken yolsan da,
Yola bakýp bakýp, gamla dolsan da,
Kýzaran ufukta, yalnýz solsan da,
Uðruna bir damla, aðlayan olmaz…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.