Ağlama

Aðlama
kýrgýn bir akþamdý belki
ama düþkündük ikimiz
hep sözler,hep gözler imzaladýk
hatýrsýz tümceler düþürdük nihayetinde
ellerimiz aydýnlýk sabah güvercinleri
yusufçuk ötüþüydü ilkbahar gibi hür
gamzelerimiz


aðlama,saf çocuklarýydýk dünyanýn
arzular boyu büyüdük içimizden
kimselere hissettirmeden
yaralý annelerdi dokunan,ellerimizin
mesire yerlerine

aðlama
ne izleri silinir bulaþmýþ lekelerin
ne sonsuz bir gece uykusundan uyanýr
ölgün güvercinlerimiz
ne sulu hüzündür olgunlaþmýþ yaraya medet
ne buðday hasatsýzlýðý sarý yazlardýr
kifayet

Nevzat KONÞER

Sosyal Medyada Paylaşın: