Akşamın Aynası

þimdi yine akþam olacak –birazdan.
sonra yine sabah konacak.
sonra seri gün akýp gidecek çarþý içinden.
sonra yine akþam.

dayanýlmaz bir þey bu.
sýnýrlarý çizilmiþ bir dünya haritasýnda
seni aramak gibi.

kurallarýný ilk defa benim koymadýðým güneþler batýyor.

çýldýracak gibi oluyor insan.
nasýl þey bu böyle? neden sadece ikisi var?
sabah ve akþam?
neden birbirini izliyorlar?
sürekli bir hastalýk halidir bu.
umursamazca ilerliyorlar ardý sýra daðlar kadar sýð.
öldürüyor insaný bu duygu.
sana uzanmak için sadece bu ikisinin olmasý.
yetememek ikisinin arasýnda sana.
misali taþ kadar uygar:
iki yakanýn hiçbir zaman birleþememesi duygusu.

bulutsuz bir ikindi zamaný..
ikisini durdurmalýyýz.
nasýl olurdu? þu kaleme; ya da biraz beklersek,
yýrtmaca benzer bulutun hiç hareket etmememesini bekliyorum.
o zaman.. belki.

þimdi yine sabah olacak –birazdan.
sonra yine akþam damlayacak onun ardýndan.
avuçlarýmda yaðmamýþ bir yaðmur taþýyacaðým.
sonra yine sen olacaksýn gündüz yerine yanaklarýma doðan.
aynamda.

Sosyal Medyada Paylaşın: