Gülmüyor artýk gözlerimin içi, Anýmsamaz oldum eski günleri, Silemediðim ne varsa üstü çizildi, Ben, yorgun bir asrýn neferi.
Yalnýzlýðýn asaletiyle dolu her yaným, Kalabalýklar içinde olsam da yalnýzým, Döküldü güz görmüþ gibi bütün yapraklarým, Ben, yorgun bir asýrda tutsaðým.
Ölüm, daðlar kadar yük bindirir gövdeme, Yaralarým can çekiþir durur son nefesinde, Son kez adýný anarlar bir ince minarede, Ben, yorgun bir asra oldum baziçe. Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun IŞIKDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.