Bir þeyler, çok þeyler kaldý içimde Birikti sustuklarým, doldu doldu doldu Birikti kaldý içimin son damlasýna Durmadý geldi öyle ki boðazýmýn sýnýrýna Öyle bir haykýrasým var ki orada Sövsem mi sevsem mi bilmiyorum!
Þiþeler piramit olmuþ, yýðýlmýþ yana Yýðýlan bedenimin yanýnda ne ki… Kadehler deðil beni sarhoþ eden gözlerin Gel otur karþýma iç demiyorum… Son kez gel yanýma bak bana Tut elimi son kez sarýl durma Teninin sýcaklýðýný hissedeyim az da olsa…
Yüklendi omuzlarýma ne varsa bu dünyada Kalmadý eser eski halimden birazcýk olsa da Ýçimde birikenler patlasa Döver miyim elleri cebinde yoldan geçen adamý Söver miyim beni bulana, karþýda durana Ya da indirsem mi camlarý Vursam mý assam mý kendimi Sýksam mý kafama…
Mey deðil beni sarhoþ eden sözlerin Yakmýþken cigarayý serinliðe karþý Çalarken en güzel þarkýlar Kalkýyor kadehler susuyor hâlâ bu dudaklar… Burasý Agora Meyhanesi deðil ki Hayatýn ta kendisi! Burada yaþadý aþklarýn en acýlýsý, en kederlisi Ne saki çare buldu tüketti derdi Ne baþka biri…
Cama vuran her damla yaþ Seni hatýrlatýyor, sana aðlatýyor… Bu akþam hayallerimi meze yapýp Ýçiyorum, içiyor, içiyorum! Bu gece takýldý boðazýma Ne varsa söylenecek hayata Ne varsa edilecek sitem dört bir yana Hepsi yine sende kaldý, kaldý hepsi sana!
Ne þarkýlar ne mýsralar derman yarama Kaybolmuþum hayatýn karanlýklarýnda beni hiç arama Ne dumandan ne meyden hayýr var ama Düþtüm bir hallere memleket de uyumasýn sen de uyuma! Teselli deðil artýk o cümle: “Aldýrma gönül aldýrma!”
El baþlamýþ düðün bayram benim neyime Herkes güler geçer görseler garip halime Dokunmadý baþka el senden gayrý bu tenime Ýçerim durmadan içerim, aðlarým halime…
Senden emanet yaralý düþler Koynuma zindan gecelerde Senden emanet ki sensizlik, senden öte Þimdi yoksun ya, ben hiç sensiz kalmadým ki Senden sonra …
Güneþ doðunca boynum bükülür Dalarým ufuklara gönlüm sýkýlýr… Bana bir tek senden geriye hayalin kalýr, Ne güler bu göz, ne de açýlýr bu aðýz Aðlayarak kalýr, bu masaya yýðýlýr…
Sen ordasýn aslýnda ben ise burada, Diðer insanlar hayatýn tamamen dýþýnda… Ama nedense sövesim var onlara Acýmý acýlarý yapmak onlarýn da… Çok þeyler kaldý içimde, çýkmadý da, Patlarsa bir gün onlar da patlar da, Ne cam kalýr ne çerçeve ne insan ortada… En son toprak alýr beni yanýna, en fazla… Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun IŞIKDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.