Gülleri gördükçe seni hatýrlýyorum ya Muhammed, Güllerden daha güzel seni, Aramýza hoþ geldin ya Muhammed, Rebiyülevvelin on ikisi.
Söndü Mecusilerin bin yýllýk ateþi, Yýkýlan Kisra’nýn sarayýndaki on dört þerefeydi, Doðdu yýldýz, dedi ki Yahudi alimleri, “Geldi iþte insanlarýn Son Peygamberi."
Baban göçmüþtü doðumundan önce, Doyamadan daha Ebva’da da Amine, Kalmadýn hamisiz sekizine kadar dedende, Sonrasýnda Ebu Talip’le, göçünce Abdulmuttalip de.
Geldiðinde kýrk yaþýna, Otururken Nur Daðý’nda, Cebrail indi salavatla selamla, Ve sana dedi ki “Ýkra!”
Rahmetsin sen bütün alemlere, Kýlavuzsun insanlara ve cinlere, Ýslam dendi bu son ve tam dine, Ne mutlu onu kabul edenlere.
Alaylara, hakaretlere aldýrmadýn, Allah’tan baþkasýnýn yanýnda yer aldýrmadýn, Ýþkencelere imanla dayandýrdýn, Yine de yayýldý Ýslam usandýrmadýn.
Hicret ettin Medine’ye, Ay doðdu üzerlerine, Görününce Veda Tepesi’nde, Bir coþku, bir sevinç ümmetinin yüreðinde.
Bedri kazandýn üç bin kadar melekle, Hz. Hamza ulaþtý Uhud’da þehadete, Geçemediler, geri döndüler Hendek’te, 630’da girildi tekrar Mekke’ye.
Dedin ki Veda Hutbesi’nde, Sýmsýký sarýlýn Kur’an-ý Kerim’e ve sünnetime, Güvenmeyin Allah’tan baþka kimseye, O’dur ilaç olan bizlere.
Yine Rebiyülevvelin on ikisi, Dudaklarýndan döküldü “La ilahe illallah” cümlesi, Dostuna kavuþma sevinçlisi, Refik-i Ala’ya yükseldin ümmetin Sevgilisi.
Ben Seni görmeden sevdim ya Muhammed, En berrak duygularý sana besledim, Sen ki iki cihan serveri ey Muhammed, Ýlkin sevmeyi ben senden öðrendim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Coşkun IŞIKDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.