Gerçekler,Güneþ gibi doðar her günümüze; Ýstemez,karanlýkta kördüðümler sararýz. Tanrý,koca bir umman koymuþ da önümüze, Biz,yine mutluluðu sýð sularda ararýz.
Bazen sahte zevklere aldanýrýz,kanarýz, Bazen helâli teper,haram aþa banarýz. Bazen deymez þeylere üzülürüz,yanarýz; Hayatýn deðerini,kaybederken anlarýz.
Zamaný ziyan eder,istemeyiz kaybolsun; Biz boþa akýtalým,o,gelsin,yine dolsun. Herþeyin en güzeli,kolayca bizim olsun. Ýlm’e bile, hep bunun bir yolunu sorarýz.
Ýsteriz,her koþulda keyfimizi bulalým; Güneþ ýsýtsýn ama,biz gölgede kalalým, Kar yaðsýn lâpa lâpa,biz sýcakta olalým, Tanrý Buyruðnu bile,keyfe göre yorarýz.
Ýlâhî yasalarla sulanmazsak kururuz. Burnumuzun dikine gider,dibe vururuz. Bir fâsit dairede,döner döner dururuz; ’Kâmil kul’ da olmazsak,biz ne iþe yararýz?
ÜNAL BEÞKESE
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.